۲- نصییحت:
از حقوق واجبۀ حاکم بر بالای رعیت نصیحت، خیرخواهی و رهنمائی امیر در امور خیر است. پیامبر جاصل واساس دین را نصیحت وسعادت طلبی برای دیگران قرار داده فرموده است:
«الدِّينُ النَّصِيحَةُ قُلْنَا لِمَنْ قَالَ لِلَّهِ وَلِكِتَابِهِ وَلِرَسُولِهِ وَلأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ وَعَامَّتِهِمْ».[۳۲]
«نصیحت وخیر اندیشی اصل واساس دین است. گفتیم: برای که باید نصیحت نمود؟ پیامبر جفرمود: برای الله، کتاب وی، پیامبر وی، برای زمامداران مسلمانان وعامۀ مسلمانان».
نصیحت درحق زمامداران اینکه: آن‌ها را به آنچه که صلاح وسعادت دین ودنیا وجامعه است، رهنمائی فرمود. حافظ ابن حجر نصیحت زمامداران مسلمانان را به مطالب زیر خلاصه می‌کند:
۱- با خلوص نیت – قدرتوان- با آن‌ها در ادارۀ امور، وپیشبرد امور مملکت یاری داده شود.
۲- خلیفه را- در صورت اشتباه- از اشتباهاتش به صورت مسالمت آمیز آگاه ساخته شود.
۳- درحالت اختلاف ویا شورش علیه وی، مردم را به اطاعت از وی وادار نمودن.
۴- گرفتن دست حاکم از ظلم و بی‌عدالتی از بزرگ‌ترین مصداق نصیحت بشمار می‌رود.
[۳۲] روایت مسلم