۵- علم:
امام یا خلیفه باید عالم باشد. واولین چیزی که باید به آن علم وافر وکافی داشته باشد، احکام شرعی است؛ زیرا خلیفه مکلف است تا احکام شرعی را نافذ کرده و دولت را مطابق حدود شرعی رهبری کند، پس اگر درین بخش علم جامع نداشته باشد، این مکلفیت را به هیچ صورت ادا کرده نتوانسته و صلاحیت خلیفه شدن را ندارد. حتی بعضی از فقها براین نظر‌اند که تنها علم داشتن به احکام شرعی به شکل تقلید برای خلیفه کافی نیست؛ زیرا تقلید (از نظر آن‌ها) درحقیقت یک نوع نقص وکمبود بحساب می‌آید. لذا لازم می‌دانند که باید علم امام درحد اجتهاد باشد وچنین استدلال می‌کنند که چون منصب خلافت برترین منصب است پس باید متصدی آن کاملترین شخص درتمام صفات باشد.
وجماعت دیگری از فقها علم کافی را شرط دانسته ومقلد بودن امام را جایز می‌دانند وضرورتی به لزوم مجتهد بودن نمی‌بینند.
البته برای امام کافی نیست که تنها عالم به احکام شرعی باشد، بلکه باید از ثقافت عالی بهره مند بوده به علوم مروج عصر خود دسترسی کافی داشته و از تاریخ دُوَل و سیاست‌های جاری واز قوانین بین الدول، معاهدات و پیمان‌های سیاسی، تاریخی وتجارتی بین دولت‌ها آگاهی داشته باشد.