شکر و حمد خداوند در پایان غذا:
وقتی خوردن غذا به اتمام می‌رسد، مسلمان خداوند سبحان را حمد و سپاس می‌گوید. رسول خدا جمی‌فرماید: (من أكل طعامًا فقال: الحمد لله الذی أطعمنی هذا ورزقنیه من غیر حول منی ولا قوة. غفر له ما تقدم من ذنبه) یعنی: «کسی که غذا بخورد و بگوید: «الحَمْدُ للَّهِ الذی أَطْعَمَنی هذا...» ثنا باد خدایی را که این طعام را بدون قوت و توانائی ام به من خورانده و روزی داده است، گناه گذشته‌اش آمرزیده می‌شود.» [ابوداود و ترمذی و نسائی و احمد]
پیامبر جوقتی سفره را برمی‌داشتند می‌فرمود: (الحمد لله حمدًا كثیرًا طیبًا مباركًا فیه غیر مَكْفِی ولا مُستغنی عنه ربنا) یعنی: «ستایش برای خداوند است، ستایش بسیار زیاد، و پاکیزه و با برکت. پروردگارا برخاستن ما از روی این سفره به این دلیل نیست که آن را کافی تصور کردیم یا نسبت به آن‌ها بی‌اعتنا و بی‌نیاز هستیم.» [بخاری]
همچنین آن حضرت جفرموده‌اند: (إن الله لیرضى عن العبد أن یأكل الأكلة فیحمده علیها ویشرب الشربة فیحمده علیها) یعنی: «خداوند از بنده ای راضی می‌شود که چون لقمه‌ای بخورد وحق تعالی را بر آن ثنا گوید و چون آب بیاشامد، حق تعالی را بر آن ثنا گوید.» [مسلم و نسائی و ترمذی]