خودداری از بلند کردن صدا و جنگ و دعوا در مسجد:
مسلمان هنگام ورود به مسجد پایبند وقار و آرامش و سکوت می‌ماند. {ذات یوم دخل عمر بن الخطابسالمسجد، فوجد رجلین یتخاصمان ویرفعان صوتیهما، فقال لأحد الصحابة: اذهب فأْتنی بهذین، فلما جاءه الرجلان قال: من أین أنتما؟ قالا: من أهل الطائف. فقال عمرس: لو كنتما من أهل البلد لأوجعتكما ضربًا، ترفعان أصواتكما فی مسجد رسول الله ج.}[بخاری] یعنی: «روزی حضرت عمر بن خطابسوارد مسجد شد و دید دو نفر دعوا نموده و صدایشان را بلند کرده‌اند. به یکی از صحابه گفت: برو و این دو نفر را نزدم بیاور! وقتی آن دو نزدش آمدند» گفت: «شما دو نفر از کجائید؟
گفتند: از مردم طائف.
پس گفت: اگر شما از مردم این شهر می‌بودید، شما را دردناک می‌ساختم، صداهای تان را در مسجد رسول الله جبلند می‌کنید؟»
انسان مسلمان در مسجد نماز دیگران را، اگرچه با قرائت قرآن، آشفته نمی‌سازد.