آداب اسلامی

دعای کفاره‌ی مجلس:

انسان مسلمان پیوسته در نشست و برخاست خویش ذکر و یاد پروردگارش را می‌گوید. پیامبر جمی‌فرماید: (ما من قوم یقومون من مجلس لا یذكرون الله فیه إلا قاموا عن مثل جِیفة حمار، وكان لهم حسرة) یعنی: «هیچ گروهی نیست که از مجلسی بر می‌خیزند که در آن خدا را یاد نمی‌کنند، جز مانند آنکه گوئی از روی نعش الاغی برخاسته‌اند و برای شان حسرت و افسوس می‌ماند.» [ابوداود]

همچنین فرد مسلمان در پایان مجلس آن را با دعای کفاره‌ی مجلس خاتمه می‌دهد. همانطور که پیامبر جما را بدان رهنمون گشته و فرموده‌اند: (كفَّارة المجالس أن یقول العبد: سبحانك اللهم وبحمدك. أشهد أن لا إله إلا أنت. أستغفرك وأتوب إلیك) یعنی: «کفاره‌ی مجلس آن است که بنده بگوید: سبحانک اللهم... یعنی پاکیست تو را بار خدایا! و تو را می‌ستایم. بار خدایا مرا بیامرز.» [احمد]