آرامش و خضوع:
خداوند متعال میفرماید: ﴿ إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ ٢ ﴾[الأنفال: ۲] یعنی: «مؤمنان همان کسانىاند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مىکنند.»خداوند متعال از بندگانش میخواهد که در هنگام ذکر قلبهایشان خاشع و چشمانشان اشک ریزان باشد، و از آنهایی نباشد که تنها عبارتی را بر زبان جاری میسازند بدون آنکه در قلبش اثری به جای بگذارد.