مقدمه‌ی مؤلف

بسم الله الرحمن الرحیم

وبه نستعین

الحَمْدُ للهِ الَّذِيْ هَدَانَا لِدِیْنِهِ وَمَا کُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلاَ أَنْ هَدَانَا اللهُ، وَصَلَّی اللهُ عَلَى نَبِیِّهِ وأولاَدِهِ وأَصْحَابِهِ الْمُتَدَیِّنِیْنَ بِکِتَابِ رَبِّهِ وسُنَّتِهِ. وبعد؛

مذاهب شیعه به هفتاد مذهب یا بیشتر بالغ می‌شود و پیروان هر مذهبی، مذهبشان را به عترت پیامبرص، یعنی ائمه‌ی اهل بیت منتسب می‌کنند. این ائمه مسلمان بودند و در قرن اول و دوم هجری می‌زیستند و در این دو قرن، هیچ کس به نام مذهبی خاص خوانده نمی‌شد و عترت نیز مذهبی از نزد خویش ابداع نکردند و برای خود سنتی به جز سنّت جدّشان محمدصادّعا ننمودند! همچنین در پی خواسته‌های خود نبودند و مسلکی اختراع نکردند.