[تأویلات باطنی آیات قرآن در کتاب کافی]

این کلینی، شیخ امامیه است که هزار آیه از محکمات قرآن را به رأی خود یا رأی اساتید خود، تأویل نموده است، آن هم تأویلاتی سطحی و سبک که زنِ فرزند مرده هم بدان‌ها می‌خندد([۱۱۵]) ! مثلاً در ابواب کافی نگاه کنید به: «بَابٌ فِيهِ نُكَتٌ وَنُتَفٌ مِنَ التَّنْزِيلِ فِي الْوَلَايَةِ = بابی که در آن نکته‌ها و گوشه‌هایی از آیات نازل شده در مورد ولایت است»([۱۱۶]) که امام باقر در مورد آیه ۱۹۲ سوره‌ی شعراء: ﴿وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٩٢ نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ ١٩٥﴾([۱۱۷]) [الشعراء: ۱۹۲-۱۹۵] می‌گوید: «هِيَ الْوِلاَيَةُ = منظور از آن، ولایت [ما] است».

از جعفر صادق÷نقل شده است که در مورد آیه‌ی ۲ سوره‌ی تغابن: ﴿هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ فَمِنكُمۡ كَافِرٞ وَمِنكُم مُّؤۡمِنٞۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ ٢﴾([۱۱۸]) فرمود: «يَعْنِي مُؤْمِنٌ بِوِلاَيَتِنَا وَكَافِرٌ بِهَا»([۱۱۹]). با آنکه می‌دانیم این سوره در مکه نازل شده و در مکه بحثی درباره‌ی ولایت مطرح نبوده است! نیز امام باقر در باره‌ی آیه‌ی ۶۶ سوره‌ی مائده: ﴿وَلَوۡ أَنَّهُمۡ أَقَامُواْ ٱلتَّوۡرَيةَ وَٱلۡإِنجِيلَ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِم مِّن رَّبِّهِمۡ﴾([۱۲۰]) می‌گوید: «هِيَ الْوِلاَيَةُ»([۱۲۱]). امام صادق÷هم در مورد آیه‌ی ۷ سوره‌ی آل عمران:﴿... مِنۡهُ ءَايَٰت مُّحۡكَمَٰتٌ هُنَّ أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ﴾می‌گوید: «هِيَ أَمْيرُالمؤمنين»، ﴿وَأُخَرُ مُتَشَٰبِهَٰت﴾«قال: فُلاَنٌ وَفُلاَنٌ»، یعنی ابوبکر و عمر! یعنی که خداوند بر رسولش، ابوبکر و عمر و علی نازل فرموده است! و از این قبیل تأویلات رکیک در هر بابی از کتاب کافی پُر است؛ یعنی امامیه با سخن امامشان سجاد، مخالفت کرده‌اند!

در مراجعه‌ی ۷، شیخ سلیم از شرف الدین می‌خواهد تا دلیل روشنی از کتاب خدا و کلام رسول ارائه دهد، و شرف الدین هم در مراجعه‌ی ۸ با کلام رسول خـدا به وی پاسخ داده و از کتاب خدا آیه‌ای نیاورده، گویا وی چیزی نیافته است.

نظر ما این است که بر فرض که هزار آیه از قرآن و دو هزار حدیث از رسول خدا هم در فضایل اهل بیت وارد شده باشد، باز چیزی ما را ملزم نمی‌کند، زیرا ما منکر فضایل عترت نیستیم و می‌گوییم: از برجسته‌ترین فضایل آن بزرگواران، آن بوده که مذهبی [در کنار دین اسلام] نیاوردند و بدعتی نگذاردند، و لذا مذهب امامیه و روایات و مطالب آن، از عترت نیست، بلکه این مذهب بر ضد عقاید عترت است و سنت‌های این مذهب، مخالف سنت رسول خداست! [ای علمای امامیه!] یک دلیل روشن از کتاب خدا یا کلام رسول بیاورید که اهل بیت، مذهب شما را ساخته‌اند، تا ما هم به وجوب پیروی از شما اعتراف کنیم و گواهی بدهیم.

[۱۱۵]- اين تأويلات باطني، قرآن را از کتاب مبين‌بودن خارج می‌کند، همانگونه که خداوند را به داشتن کتابی بسيار مشکل و پيچيده وصف کرده است. برای اطلاع از اين حقيقت بنگريد: (کلينی وتأويلاته الباطنية للآيات القرآنية فی کتابه أصول الکافي) اثر دکتر صلاح الدين عبدالفتاح الخالدي. [۱۱۶]- کافي، ۱ / ۴۱۲. [۱۱۷]- يعني: «و همانا اين (قرآن) نازل شده (از جانب) پروردگار جهانيان است. روح الامين (= جبرئيل) آن را فرود آورده است. بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشي. (آن را) به زبان عربی روشن (نازل کرد)». [۱۱۸]- يعني: «او کسی است که شما را آفريد، پس (گروهي) از شما کافرند و (گروهي) از شما مؤمن هستند، و خدا به آنچه می‌کنيد بیناست». [۱۱۹]- همان، ۱ / ۴۱۳. [۱۲۰]- يعني: «و اگر آنان تورات و انجيل، و آنچه را که از سوی پروردگارشان بر آنها نازل شده (از کتاب‌های آسمانی و قرآن) بر پا دارند (و به آن عمل نمايند)...». [۱۲۱]- همان.