[بیشتر روایات منسوب به ائمه، جعلی هستند]
اخبارِ تعدادِ امامان دوازده‌گانه، همگی جعلی است([۷۵]). و شرف الدین در صفحه‌ی ۱۵ کتاب المراجعات اعتراف می‌کند که: «مردمانِ سه قرن اول اسلام به چیزی از این مذاهب پای‌بند نبودند و مذاهب در آن سه قرن که بهترین قرن‌ها بودند، کجا بودند؟». اما در اینجا سخن خود را فراموش کرده و در مراجعه‌ی ۴ می‌گوید: «عترت دارای مذهب بودند»! آیا این تناقض نیست؟! آیا در قرن‌های اول تا سوم، یکی از ائمه‌ی عترت، دارای مذهب امامی یا باطنی یا جعفری یا شیخی یا چیز دیگری بودند؟ امام صادق÷مذهبی به نام خودش ادعا ننمود و نمی‌دانست که ائمه دوازده نفر و انحصاری هستند، و لذا فرمود: «پسرم اسماعیل بعد از من امام است»، اما هنگامی که اسماعیل پیش از پدرش مُرد، شیعه گفت: برای خدا بداء پیش آمد([۷۶])؛ و بداء از اختراعات امامیه است، زیرا ایشان وقتی دیدند که برخی اخبار ائمه‌شان مطابق واقع نبوده است، بداء را اختراع کردند!
[۷۵]- محدث شيعی محمد باقر بهبودی بر يکی از روايات نص بر امامان دوازدگانه تعليق زده و می‌گويد: «همانگونه که در بحث اخبار شاذ در باره‌ی سيستم امامت شناختيد که احاديثِ روايت شده در مورد نصوص بر امامان، از جمله خبر لوح جابر و غيره، همگی در عهد غيبت و حيرت و کمی پيش از آن ساخته شده‌اند؛ پس اگر اين نصوص فراوان در نزد شيعۀ اماميه موجود بود، ايشان در شناخت ائمۀ طاهرين دچار اين اختلاف فضيحت بار تمی‌شدند و سال‌های طولاني، بزرگان و ارکان مذهب شيعه دچار حيرت تمی‌گشتند و نياز نداشتند که به تأليف کتاب‌هايی در زمينۀ اثبات غيبت و برطرف‌کردن حيرت امت بشتابند، آن هم تأليفاتی به اين زيادي!» (معرفة الحديث وتاريخ نشره وتدوينه وثقافته عند الشيعة الإمامية، ص ۱۷۲). [۷۶]- کافي، ۱ / ۳۲۷؛ بحار الأنوار، ۴۷ / ۲۶۹