[فضایل عترت، مذهبی از مذاهب غُلات را اثبات نمی‌کند]
در جواب وی باید گفت: ما فضایل عترت و مناقب گزارش شده از علی÷و غیره را انکار نمی‌کنیم، لیکن فضایل عترت، مذهبی از مذاهب غُلات امامیه را اثبات نمی‌کند! آیا فضایل ایشان دلیل بر حقانیت مذاهب صوفیه، شیخیه، نُصیریه، باطنیه و اصولیان امامیه و سایر مذاهب شیعه است؟! زیرا تمامی آن‌ها خودشان را به اهل بیت عترت منتسب می‌کنند. بنابراین، آیا اهل بیت، رهبران ایشان، کشتی نجات ایشان و در امان دارنده‌ی آنان از اختلاف هستند؟ پس، از چه رو با یکدیگر اختلاف دارند و هر فرقه‌ای به سوی مذهبی گرایش دارد؟ آیا عترت، دربِ توبه و بخشش‌اند و به واسطه‌ی ایشان، گناهان مردم آمرزیده می‌شود؟ و آیا عترت، ریسمان محکم برای توسل پیروان مذاهب هستند؟ پس برای چه از یکدیگر جدا شده [و فرقه فرقه گشته]اند؟ آیا این مذاهب از عترت‌اند و عترت موجب تفرقه شده‌اند؟!
سپس شرف الدین در (ص ۲۱) به سخنان زین العابدین÷احتجاج نموده است، آنجا که می‌گوید: «دیگران در امر ما کوتاهی کرده و به متشابه قرآن احتجاج نموده و آن را با دیدگاه‌های خویش تأویل کرده‌اند». در پاسخ وی می‌گوییم: باعث مزید شگفتی ماست که سید شرف الدین، تدبر کافی در سخن زین العابدین نکرده است، زیرا بیان وی گویای بطلان مذهب اوست که پر از تأویل و تفسیر به رأی است!