[کتب امامیه مملو از تناقضات است]

در کتاب کافی باب: «فَقْدِ الْعُلَمَاءِ»از امام صادق÷روایت شده است: «عالِم می‌میرد و آنچه را که می‌داند، می‌بَرد»([۶۸])؛ اما در باب: «أَنَّ الْأَئِمَّةَ وَرَثَةُ الْعِلْمِ، يَرِثُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً = ائمه وارثان دانشند، يكى از ديگرى دانش را بارث می‌برند» خلاف این سخن را می‌بینیم، زیرا از امام صادق چنین روایت شده است: «وَمَا مَاتَ عَالِمٌ فَذَهَبَ عِلْمُهُ، وَالْعِلْمُ يُتَوَارَثُ = عالمی نمی‌میرد و علمش از بین برود، بلکه علم [دست به دست] به ارث می‌رسد»([۶۹]). نیز در باب: «أَنَّ الْأَئِمَّةَ وَرِثُوا عِلْمَ النَّبِيِّص= ائمه علم پيغمبرص.... را به ارث برده‏ اند» از امام صادق نقل می‌کند: «إِنّ الْعِلْمَ يُتَوَارَثُ»و نیز: «إِنّ مُحَمّداً وَرِثَ عِلْمَ سُلَيْمَانَ= محمدصعلم سليمان را به ارث برد»([۷۰]).

اما آیات قرآن این مطلب را رد می‌کند زیرا خدای تعالی در آیه‌ی ۵۲ سوره‌ی شوری می‌فرماید: ﴿مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَلَا ٱلۡإِيمَٰنُ﴾«تو نمی‌دانستی که کتاب و ایمان چیست»؛ و در آیه‌ی ۸۶ سوره‌ی قصص می‌فرماید: ﴿وَمَا كُنتَ تَرۡجُوٓاْ أَن يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبُ﴾«تو امید نداشتی که کتاب آسمانی بر تو فرود آید». در آیه‌ی ۱۱۳ سوره‌ی نساء هم می‌گوید: ﴿وَ أَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمۡ تَكُن تَعۡلَمُ﴾«و خداوند کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و چیزی را که نمی‌دانستی به تو آموخت». در این باره در کافی از قول امام باقر÷آمده است: «إِنّ مُحَمّداً وَرِثَ عِلْمَ مَنْ كَانَ قَبْلَهُ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ وَالْمُرْسَلِينَ»([۷۱]). نیز امامیه در زیارتنامه‌ای جعلی [به نام زیارت و ارث] خطاب به امام حسین÷می‌گویند: «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ!= سلام بر تو اى وارث نوح پيامبر خدا، سلام بر تو اى وارث ابراهيم دوست خدا». و از این قبیل. پس باید گفت: آیا نبوت و علم، ارثی است یا تفضّلی از خداوند یا تحصیلی؟!

[۶۸]- کافي، ۱ / ۳۸. [۶۹]- همان، ۱ / ۲۲۲. [۷۰]- همان، ۱ / ۲۲۳. [۷۱]- همان، ۱ / ۲۲۴ .