[واقعیت امامان آن است که نسبت علم غیب به خودشان را انکار می‌کنند]
واقعیت آن است که اکنون امامان اهل بیت (عترت) از دنیا رفته‌اند و دسترسی به ایشان ممکن نیست، و خداوند در قرآن دستور نداده که آنان را فرا بخوانیم و نفرموده: رسولتان را بخوانید یا مقربانِ درگاهِ مرا بخوانید، بلکه فرموده: پروردگارتان را بخوانید؛ ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم؛ من از دیگری نسبت به شما مهربان‌ترم و واسطه‌ای میان من و شما نیست و من از شما دور نیستم([۶۴]).
اما گویی سید شرف الدین، محافل و مجالس ایشان را ندیده است و مردم را به مذهبی فرا می‌خواند که گمان می‌کند حضرت عباس بن علی در همه جا حاضر است و هر ندایی را می‌شنود و متصف به صفات خداوند متعال بوده و شنونده‌ی هر صدایی است! آیا قرآن و داستان عُزیر پیامبر را در آیه‌ی ۲۵۹ سوره‌ی بقره را نخوانده: ﴿أَوۡ كَٱلَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرۡيَة وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحۡيِۦ هَٰذِهِ ٱللَّهُ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۖ فَأَمَاتَهُ ٱللَّهُ مِاْئَةَ عَام ثُمَّ بَعَثَهُۥۖ قَالَ كَمۡ لَبِثۡتَۖ قَالَ لَبِثۡتُ يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمۖ قَالَ بَل لَّبِثۡتَ مِاْئَةَ عَام﴾. «یا [داستان] کسی که بر شهری گذشت که سقف‌ها و دیوارهایش فرو ریخته بود؛ [در دل] گفت: چگونه خداوند [اهل] این شهر را پس از مرگشان زنده می‌کند؟ آنگاه خداوند او را [به مدت] صد سال میراند. سپس زنده اش کرد (و به او) فرمود: چه قدر درنگ کرده‌ای؟ گفت: یک روز، یا بخشی از یک روز را درنگ کرده‌ام. فرمود: (نه) بلکه صد سال درنگ کردی».
شیعیان امامی می‌گویند ارواح پیامبران و اولیای خدا محیط بر دنیاست و از احوال بندگان آگاهند و صداهای مردم دنیا را می‌شنوند؛ لیکن داستان عُزَیر، ادعای ایشان را رد می‌کند، زیرا او پس از مرگش از خود و بدنش و از مدتی که در آنجا بود، خبر نداشت و نمی‌دانست که خرش مرده و خاک شده است، چه رسد به اینکه از احوال سایر بندگان خبر داشته باشد!؟
از این داستان معلوم می‌شود که پیامبران و امامان و اولیای خدا، پس از مرگشان از امور دنیا بی‌اطلاع‌اند، اما امامیه قبور بزرگانشان را زیارت می‌کنند و ساعت‌های بسیار در زیارتگاه‌ها می‌مانند و زیارتنامه‌های طولانی می‌خوانند و به صاحب قبر التماس می‌کنند و می‌گویند: «من بنده‌ی تو و پسر بنده‌ی تو هستم، به تو پناه آوردم، گواهی می‌دهم که تو سخن مرا می‌شنوی و جواب مرا می‌دهی و جایگاه مرا می‌بینی»! و همه‌ی این‌ها از جمله عقاید فاسدی است که شیطان آن‌ها را برای شیعیان زینت و دلچسپ کرده است!!
[۶۴]- اشاره است به مضمون آيات: اعراف/ ۵۵؛ ق/ ۱۶ و بقره/ ۱۸۶.