[انگیزۀ تألیف این کتاب]
بعد از این ماجراها، یکی از دوستان عزیزم کتابی به نام «المراجعات» را برایم فرستاد و از من درخواست کرد که آن را بررسی نموده و مطالب موهوم و حقایق، و دروغ و راست آن را از یکدیگر جدا و مشخص کنم. کتاب مذکور تألیف یکی از علمای شیعه به نام سید عبدالحسین شرف الدین([۱۳]) است و در آن ادعا نموده که مذهب شیعه، مذهب عترت و اهل بیت پیامبرصاست. موضوع کتاب، عبارت است از یک سری پرسش‌ها از سوی یکی از علمای اهل سنت [به نام شیخ سلیم] و پاسخ‌هایی که خودِ شرف الدین بدان‌ها داده است.
وی از اینکه گروهی از مسلمانان نسبت به گروه دیگر ابراز دشمنی و لجاجت می‌کنند اظهار تأسف نموده و می‌گوید: «چشم انداز این برادرانِ متصـل به یک مبدأ و یک عقیـده‌ی واحد، متأسفانه چشم انداز دشمنی شدیدی است... و همین امور موجب غم و اندوه و تأسف است! پس چاره چیست؟... لذا به مصر سفر کردم و از علمای برجسته‌ی آنجا بهره‌ی فراوان بردم... آنچه را دریافته بودم به نزد او شکایت کردم و او نیز مانند آن را به من شکایت کرد... روی هم رفته اوقاتی همراه با توفیق بود، چرا که ما را به تفکر درباره‌ی آنچه که خداوند به وسیله‌ی آن، وحدت کلمه و اتحاد امت را شکل داده بود، واداشت. یکی از مـوضوعاتی کـه در مـوردش با هـم اتفـاق نـظر داشتیـم ایـن بـود که هـر دو گـروه شیـعه و سنی، مسلـمان و به‌راستی بـه دین اسلام متدین هستند([۱۴])... و در اصل اساسی دین، اختلافی میانشان نیست... و به جز آنچه که درباره‌ی برخی احکام، میان مجتهدان وجود دارد، نزاع و کشمکشی با یکدیگر ندارند»([۱۵]).
[۱۳]- عبدالحسين بن شرف الدين الموسوي العاملي، درسال ۱۲۹۰ قمری در شهر کاظمين عراق به دنيا آمد. وی در نزد علمای بزرگ سامراء و نجف تحصيل و سپس به لبنان سفر کرد و در آنجا مرجع شيعيان شد و در سال ۱۳۷۷ قمری در همانجا دار فانی را وداع گفت. (نک: مقدمة المراجعات). و او را در تقلب و مکر و دروغگويی حريفی نيست! شايد برای شما خواننده گرامی شنيدن چنين توصيفاتی در حق او ناروا به نظر آيد، از اينروست که شما را به خواندن اين کتاب‌ها دعوت میکنم تا حقيقت را با چشمان خود نظاره گر شويد: (ابن مريم الأعظمي، الحجج الدامغات (=پاسخ‌های کوبنده به کتاب مراجعات)؛ عبدالله الغامدي، السياط اللاذعات (= کشف دروغها و فريب‌های نگارنده المراجعات)؛ دکترعلی السالوس، المراجعات المفتراة علی شيخ الأزهر). [۱۴]- چنان که بر اهل تحقيق روشن است و دلالت کافی هم بر آن هست، شيعة اثني‌عشری به دليل آنکه اصل دين را موضوع (امامت) می‌داند، ديگران را تکفير می‌کند و نظرش اين است که هرکس به اصل امامت ايمان نداشته باشد، کافر است! و لذا شيخ مفيد می‌گويد: «علمای اماميه اتفاق نظر دارند بر اينکه هرکس امامت يکی از ائمه و آنچه را که خداوند متعال برای اطاعت ايشان واجب نموده، نفی و انکار کند، کافر، گمراه و سزاوار خلود در آتش است». (أوائل المقالات، ص۴۴؛ نيز: بحارالانوار، ۸/۳۶۶). برای اطلاع بیشتر بنگريد: «الفکرالتکفيری عندالشيعة حقيقة أم افتراء» اثر عبدالملک الشافعي. [۱۵]- المراجعات، ص۳-۴.