۲۰۰- باب: سنت عصر
۱۱۲۶- عن علي بن أبي طالبس قال: كَانَ النَّبِيُّج يُصَلِّي قَبْلَ العَصْرِ أرْبَعَ رَكَعَاتٍ، يَفْصِلُ بَيْنَهُنَّ بِالتَّسْلِيمِ عَلَى المَلائِكَةِ المُقَرَّبِينَ، وَمَنْ تَبِعَهُمْ مِنَ المُسْلِمِينَ وَالمُؤْمِنِينَ.[ترمذی، این حدیث را روایت کرده و گفته است: حسن می‌باشد.] [صحیح ابن ماجه، از آلبانی/ش: ۹۵۲.]
ترجمه: علی بن ابی‌طالبسمی‌گوید: پیامبرجپیش از نماز عصر چهار رکعت می‌گزارد و پس از هر دو رکعت، با درود بر فرشتگان مقرّب و مسلمانان و مؤمنانی که (در توحید) پیرو فرشتگان هستند، سلام می‌داد.
۱۱۲۷- وعن ابن عمرب عَنِ النَّبِيِّج قَالَ: «رَحِمَ الله امْرءاً صَلَّى قَبْلَ العَصْرِ أرْبَعاً».[روایت ابوداود و ترمذي؛ ترمذی گوید: حديثی حسن است.] [صحیح الجامع، ش: ۳۴۹۳؛ صحیح أبی داود، ش: ۱۱۵۴ و صحیح الترغیب، ش: ۵۸۶ از آلبانی رحمه‌الله.]
ترجمه: ابن‌عمربمی‌گوید: پیامبرجفرمود: «الله کسی را که پیش از عصر چهار رکعت نماز بگزارد، مورد رحمت خویش قرار دهد».
۱۱۲۸- وعن علي بن أبي طالبٍس أنَّ النَّبِيَّج كَانَ يُصَلِّي قَبلَ العَصْرِ رَكْعَتَيْنِ.[روایت ابوداود با اِسناد صحيح] [ضعیف است؛ ر.ک: ضعیف الجامع، ش: ۴۵۶۸؛ و ضعیف أبی داود، از آلبانی/ش: ۲۳۵. آلبانی/گوید: با لفظ «رَكْعَتَيْنِ» شاذ است و محفوظ، لفظِ «أرْبَعَ رَكَعَاتٍ» می‌باشد.]
ترجمه: علی بن ابی‌طالبسمی‌گوید: پیامبرجپیش از نماز عصر، دو رکعت نماز می‌گزارد.
***