شرح ریاض الصالحین - جلد پنجم

۲۳۱- باب: فضیلتِ کسی که به روزه‌داری افطاری بدهد و نیز فضیلتِ روزه‌داری که نزدش چیزی خورده شود و دعای کسی که می‌خورد برای روزه‌دارِ حاضر و میزبان

۱۲۷۳- عن زيد بن خالد الجُهَنِيِّس عَنِ النَّبِيِّج قَالَ: «مَنْ فَطَّرَ صَائِماً، كَانَ لَهُ مِثْلُ أجْرِهِ، غَيْرَ أنَّهُ لا يُنْقَصُ مِنْ أجْرِ الصَّائِمِ شَيْءٌ».[ترمذی، این حدیث را روایت کرده و گفته است: حسن صحیح می‌باشد.] [صحیح الجامع، ش: ۶۴۱۵؛ و صحیح ابن ماجه، از آلبانی/ش: ۱۴۱۷.]

ترجمه: زید بن خالد جُهَنیسمی‌گوید: پیامبرجفرمود: «هرکه به روزه‌داری افطاری دهد، اجری مانندِ اجر روزه‌دار به او می‌رسد؛ بی‌آن‌که چیزی از پاداش روزه‌دار کم شود».

۱۲۷۴- وعن أُمِّ عُمَارَةَ الأنصارِيَّةِل أنَّ النَّبِيَّج دَخَلَ عَلَيْهَا، فَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ طَعَاماً، فَقَالَ: «كُلِي»؛ فَقَالَتْ: إنِّي صَائِمَةٌ، فَقَالَ رسول اللهج: «إنَّ الصَائِمَ تُصَلِّي عَلَيْهِ المَلاَئِكَةُ إِذَا أُكِلَ عِنْدَهُ حَتَّى يَفْرَغُوا». وَرُبَّمَا قَالَ: «حَتَّى يَشْبَعُوا».[ترمذی، این حدیث را روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن می‌باشد.] [ضعیف است؛ نگا: السلسلۀ الضعیفۀ، از آلبانی/ش: ۱۳۳۲.]

ترجمه: از ام‌عماره‌ی انصاریلروایت شده است که پیامبرجبه خانه‌اش رفت و او، برای آن بزرگوار غذا آورد. پیامبرجبه او فرمود: «بخور». عرض کرد: من روزه هستم. پیامبرجفرمود: «بر روزه‌داری که نزد او چیزی می‌خورند، تا زمانی‌که از خوردن فارغ شوند، فرشتگان درود می‌فرستند» و چه‌بسا پیامبرجفرمود: «تا این‌که - افرادی که غذا می‌خورند- سیر شوند».

۱۲۷۵- وعن أنسٍس أنَّ النَّبِيَّج جَاءَ إِلَى سعد بن عبادس فَجَاءَ بِخُبْزٍ وَزَيْتٍ، فَأكَلَ، ثُمَّ قَالَ النَّبِيُّج: «أفْطَرَ عِنْدَكُمُ الصَّائِمُونَ وَأكَلَ طَعَامَكُمُ الأَبرَارُ وَصَلَّتْ عَلَيْكُمُ المَلاَئِكَةُ».[روایت ابوداود با اِسناد صحيح] [صحیح الجامع، ش: ۶۴۱۵؛ و صحیح أبی داود، از آلبانی/ش: ۳۲۶۳.]

ترجمه: انسسمی‌گوید: پیامبرجنزد سعد بن عبادهسآمد و سعد - برای آن بزرگوار- نان و روغن آورد. پیامبرجاز آن خورد و فرمود: «أفْطَرَ عِنْدَكُمُ الصَّائِمُونَ وَأكَلَ طَعَامَكُمُ الأَبرَارُ وَصَلَّتْ عَلَيْكُمُ المَلاَئِكَةُ». [ترجمه‌ی دعا: «روزه‌داران نزد شما افطار کنند، نیکان غذایتان را بخورند و فرشتگان بر شما درود بفرستند».]

***