عقیده: ۵
خداوند عزوجل در هیچ چیزی حلول نمی‌کند، و هیچ چیزی هم در او حلول نخواهد کرد (یعنی: نه حال در شیء آخر و نه محل برای شیء آخر است) بر همه‌ی اشیای عالم با احاطه‌ی ذاتی محیط است و قرب و معیتش به همه‌ی اشیأ تعلق دارد، البته نوع احاطه و قرب در حد فهم قاصر ما نیست. فقط شایسته‌ی مقام کبریایی اوست.
آنچه صوفیان با کشف و مراقبه مشاهده می‌کنند آن نیز، منزه و مبر‌است هر چه مکشوف و مشهود گردد، شبه و مثالی بیش نیست. آن را در زیر تیغ «لا» نفی باید نمود و بر غیب باید ایمان آورد.
قرب و معیت خداوند نصیب بندگان خاص همانند پیامبران، اولیأ و عامه‌ی مؤ‌منین هم خواهد شد و این نوع قرب درجات غیر متناهی دارد. مولانا رومی می‌فرماید:
ای برادر بی‌نهایت درگهیست
هرچه‌بر وی می‌رسی بر وی مایست