آغاز و پایان حکم سفر:
از زمان شروع سفر تا حین برگشت و ورود به وطن، حکم سفر همچنان باقی است و آخرین نقطه‌ی پایان حکم سفر همان شروع آبادی‌های شهر یا محله است. اگر در شهر یا محله‌ای به مدت پانزده روز یا بیش از آن، نیت اقامت نمود، حکم سفر نقض و مقیم می‌گردد. نیت اقامت در بیابان، دشت و کوه اعتباری ندارد.
کسانی که همیشه صحرانورد و بیابان‌نشین هستند و در جای خاصی مقیم نیستند، همیشه باید نماز مقیمی بخوانند، مگر زمانی که قصد مسافرت به مکانی به مسافت۷۸ کیلومتر را بنمایند آنگاه حکم مسافر را دارند. مسافر اگر در داخل وقت نماز، به مقیمی اقتدا کرد، چهار رکعت بخواند و خارج از وقت (یعنی در صورت قضا) اقتدای مسافر به مقیم صحیح نیست. مقیم می‌تواند پشت سر مسافر اقتدا کند چه در وقت و چه خارج از وقت، اما مسافر دو رکعت خویش را خوانده سلام بدهد و مقیم بلند شود چهار رکعت خود را تمام کند.