سجده‌ی تلاوت:
کسی که آیه‌ی سجده را بخواند یا از دیگری بشنود، سجده بر وی لازم می‌گردد و لو اینکه قصد شنیدن نداشته باشد. از قرائت آیه‌ی سجده توسط امام، سجده کردن بر مقتدیها هم لازم می‌شود گرچه امام آهسته بخواند و از خواندن مقتدی بر دیگران سجده لازم نمی‌شود، مگر بر کسی که در حال خواندن نماز نباشد و از او بشنود.
خواندن آیه‌ی سجده در رکوع، سجده، قومه، جلسه و تشهد سجده را واجب نمی‌کند. اگر کسی بیرون از نماز آیه‌ی سجده خواند و دیگری مشغول نماز بود و سجده را شنید در داخل نماز نباید سجده کند بلکه بعد از فراغت از نماز سجده کند، و اگر داخل نماز سجده کرد، سجده صحیح نیست و اعاده‌اش بعداً لازم است و نمازش باطل نمی‌شود.
اگر امام آیه‌ی سجده خواند و کسی که خارج از نماز بود آن را شنید سپس به امام اقتدا کرد، اگر قبل از سجده کردن امام اقتدا نمود، با امام سجده کند، و اگر بعد از سجده کردن امام در همان رکعت اقتدا کرد اصلاً سجده نکند، و اگر در رکعتی دیگر اقتدا کرد بعد از نماز سجده کند مانند کسی که اقتدا نکرده.
سجده‌ی تلاوتی که در نماز واجب شده در نماز ادا شود و بعد نماز قضا نکند. اگر کسی آیه‌ی سجده بیرون از نماز خواند سپس به نماز مشغول شد و باز همان آیه را در نماز خواند، برای هردو یک سجده کافی است، و اگر اول سجده کرد باز در نماز خواند، سجده‌ای دیگر بر وی لازم می‌گردد.
اگر شخصی در یک جلسه آیه‌ی سجده را تکرار کرد، یک سجده کافی است، و اگر در یک جلسه آیات متعدد سجده را تلاوت کرد یا جلسه متعدد شد، به تعداد جلسات و آیات متعدده سجده هم لازم می‌گردد. اگر جلسه‌ی قرائت کننده، یکی است و جلسه‌ی شنونده متعدد، بر خواننده یک سجده و بر شنونده سجده‌های متعدد لازم می‌شود. اگر جلسه‌ی خواننده متعدد و جلسه‌ی شنونده یکی است، بر شنونده یک سجده و بر خواننده سجده‌های متعدد لازم می‌شود.
طریقه‌ی سجده آن است که: اول واجد شرایط نماز باشد سپس تکبیر گوید، و فوراً به طرف سجده رود، و در سجده تسبیح گوید، سپس تکبیرگویان سر خود را از سجده بردارد. این یک سجده‌ی تلاوت حساب می‌شود، و در سجده‌ی تلاوت تکبیر تحریمه، تشهد، سلام و قرائت وجود ندارد، خواندن سوره و ترک آیه‌ی سجده مکروه است، و بهتر است که آیه‌ی سجده را آهسته بخواند تا بر شنونده‌ها سجده لازم نگردد.