خطبهی نماز جمعه:
بر حسب قول و نظر صاحبین لازم است که خطبه مشتمل بر ذکر طویل دارای حمد و صلاة و تلاوت آیههایی از قرآن کریم و توصیهی مسلمانان، و استغفار و دعا برای خود و اهل اسلام باشد. و از نظر امام اعظم:، خواندن یک تسبیح هم کفایت میکند ولی مکروه است و عمل بر قول صاحبین است.
مسأله:
اگر در میان نماز همهی مردم فرار کردند و تعداد لازم برای جماعت باقی نماند، نماز جمعۀ امام و بقیه فاسد میشود و دوباره باید نماز ظهر را بخواند.
مسأله:
نماز جمعه بر کودک، برده (غلام)، مسافر، بیمار و نابینا واجب نیست و اگر غلام، بیمار، مسافر، نابینا در نماز جمعه شرکت کنند جایز است و نماز ظهر از آنها ساقط میگردد.
مسأله:
امام شدن غلام، بیمار، مسافر در نماز جمعه صحیح است، و اگر گروهی از مسافرین، در شهر نماز جمعه اقامه کنند و در میان آنها هیچ فرد مقیمی وجود نداشته باشد، نماز آنها جایز و بلااشکال است.
مسأله:
کسی که از محدودهی شهر خارج است و اذان را میشنود نماز جمعه بر وی فرض و لازم است.
مسأله:
کسی که معذور نباشد و قبل از ادای نماز جمعه، تنها در خانهاش نماز ظهر را ادأ کند، ظهر او ادأ میگردد اما با کراهت تحریمی، آنگاه اگر برای نماز جمعه حرکت کرد و امام هنوز از نماز فارغ نشده بود به محض حرکت وی ظهرش باطل میگردد. پس اگر نماز را دریافت فبها، و گرنه نماز ظهر را دوباره بخواند، و از نظر صاحبین اگر جمعه را نیافت ظهرش به محض حرکت باطل نمیشود.
مسأله:
کسی که امام را در تشهد نماز جمعه یا در سجدهی سهو دریافت و به او اقتدأ نمود بعد از سلام امام با همان تحریمه نماز جمعه بخواند.
مسأله:
هنگامی که اذان اول نماز جمعه گفته شد: رفتن به سوی مسجد واجب است و بجز آمادگی برای نماز، انجام هر نوع کار دنیوی حرام میگردد.
وقتی امام برای خواندن خطبه برخیزد، حرفزدن، نمازخواندن، زمانی که از خطبه فارغ نشده ممنوع است (زیرا خطبه به منزلهی نماز است و باید سکوت کامل را اختیار نمود، و به خطبه گوش داد) و چون امام بر منبر بنشیند، اذان دوم، رو بهروی او گفته شود و مردم به سوی او متوجه شوند.
مسأله:
در نماز جمعه سنت است که سورهی «جمعه» و «منافقون» و به روایتی «سبح اسم» و «هل أتَی» خوانده شوند.
مسأله:
در یک شهر خواندن نماز جمعه در مواضع متعدد جایز است (اما بهتر آن است که در هر شهر در یک مکان، نماز جمعه خوانده شود زیرا هم ثواب بیشتر دارد و هم وحدت و شکوه مذهبی و سیاسی مسلمانان حفظ میشود).