۴- بیع الحاضِرِ لِلبَادِ‌ی:
آن را گویند که: شخصی از روستاها گندم به شهر می‌آورد و در شهر مردم نسبت به آن گندم و یا جنس دیگر در مضیقه و تنگنای قرار دارند، یکی دیگر از ساکنین شهر به صاحب گندم‌ها می‌گوید: من با تو شریک هستم یا در قبال مزد، نماینده و وکیل تو هستم تا این گندم‌ها را از قیمت معمول به نرخ بالاتری بفروشم این مکروه است.