وقوف به عرفات:
هنگامی که به محدوده‌ی عرفات وارد شدی در آنجا وقوف کن و تمام محدوده‌ی عرفات محل وقوف است مگر «بَطنِ عُرنَة» که وقوف در آن صحیح نیست.
بهتر این است که نزدیک جبل الرحمة (کوه رحمت) وقوف کنی.
در میدان عرفات رو به روی قبله بایست و دست‌ها را به بارگاه مولای کریم بلند کن و با خشوع و خضوع برای حال زار خود و مسلمین دعا کن و با اصرار و زاری تمام از خداوند بخواه زیرا در این روز خداوند با رحمت‌های خاص خود به سوی بندگان خویش در عرفات متوجه می‌شود.
گردهم آمدن حجاج در میدان عرفات یادآور حشر در میدان محشر روز قیامت است پس آن روز را نیز بیاد آور، هر دعایی که یاد داشته باشی و با هر زبانی که بخوانی اشکالی ندارد ولی بهتر است که این دعا را بسیار بخوانی: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ» [۴۶].
نماز ظهر و عصر را در وقت نماز ظهر بخوان برای این دو نماز یک اذان و دو اقامه گفته می‌شود.
لازم است که تا غروب آفتاب در عرفات بمانی و بعد از غروب آفتاب به سوی مزدلفه حرکت کنی.
[۴۶] أخرجه الترمذی ۱۹۸/۲. یعنی: «بجز الله یگانه، دیگر معبودى نیست، شریکى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، ستایش شایسته اوست، و او بر هر چیز تواناست».