عقیده: ۱۹
تمام یاران و اصحاب رسول اکرمص عادل و مقبول بارگاه الهی بوده‌اند و اگر احیاناً کسی مرتکب معصیتی شده، تائب و مورد مغفرت و آمرزش قرار گرفته است.
نصوص قرآن و احادیث پیامبر اکرم‌صبطور متواتر از مدح و ستایش آنان مملو است و قرآن به صراحت حاکی است که آنها با هم محبت و ألفت داشتند و بر کفار سخت و خشین بودند.
هر کس صحابه را نسبت به همدیگر، بی‌مهر و محبت تلقی کند، واقع منکر قرآن است و هرکس با آنان عداوت و کینه داشته باشد، در قرآن به عنوان کافر معرفی شده است.
یاران پیامبر حاملان وحی و راویان قرآن‌اند هرکس منکر اصحاب باشد، نمی‌تواند مؤ‌من و معتقد به قرآن و سایر اصول دین باشد. به چند آیه در این موضوع توجه شود:
۱- ﴿ مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِ ﴾[الفتح: ۲۹].
«محمّد رسول خداست و کسانى که با اویند (صحابه) بر کافران سختگیر و در میان خود مهربانند. آنان را در حال رکوع و سجده مىبینى که از خداوند فضل و خشنودى مىجویند. نشانه [درستکارى] آنان از اثر سجده در چهرههایشان پیداست».
۲- ﴿ وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ١٠٠ ﴾[التوبة: ۱۰۰].
«و پیشروان نخستین از مهاجران و انصار و کسانى که به نیکوکارى از آنان پیروى کردند، خداوند از آنان خشنود شد و [آنان نیز] از او خشنود شدند. و برایشان باغ‌هایى که فرودست آن جویباران روان است آماده ساخت که در آنجا همیشه جاودانهاند. این کامیابى بزرگ است».
۳- ﴿ لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ ﴾[الفتح:۱۸].
«همانا خداوند از آن مؤ‌منان (صحابه) که در زیر درخت (حدیبیه) با تو بیعت کردند خشنود و راضی است».
یاد آوری: حدود۱۴۰۰ نفر از صحابه در زیر درخت حدیبیه بر دست پیامبر اکرم برای گرفتن انتقام خون حضرت عثمانسبیعت کردند آنگاه این آیه نازل شد.
خداوند در جایی دیگر خطاب به صحابه چنین می‌فرماید:
۴- ﴿ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ حَبَّبَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَزَيَّنَهُۥ فِي قُلُوبِكُمۡ وَكَرَّهَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكُفۡرَ وَٱلۡفُسُوقَ وَٱلۡعِصۡيَانَۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلرَّٰشِدُونَ ٧ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَنِعۡمَةٗۚ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ ٨ ﴾[الحجرات: ۷-۸].
یعنی: «ولى خداوند ایمان را در نظر شما محبوب گرداند و آن را در دل‌هایتان آراست و کفر و فسق و نافرمانى را برایتان ناپسند گرداند، اینانند که راه یافتهاند * به فضل و نعمتى از سوى خدا. [چنین مقرّر شده است] و خداوند داناى فرزانه است».