بیان حكم مریض:
بیمار اگر توانایی ایستادن برای ادای نماز را ندارد یا خطر شدت مرض وجود دارد، بنشیند و با رکوع و سجده نماز گزارد، و اگر توانایی رکوع و سجده ندارد ولی توانایی ایستادن را دارد، بنشیند و برای رکوع و سجده اشاره کند و اشاره‌ی خود را برای سجده اندکی از اشاره‌ی رکوع پایین‌تر نماید، و اگر ایستاد و با اشاره نماز خواند نیز جایز است، و اگر توانایی نشستن و اشاره کردن ندارد، بر پشت بخوابد و هردو پاها را به سوی قبله دراز کند و با سر خویش اشاره کند، و اگر بدین گونه هم توانایی ادای نماز را ندارد، نماز از وی ساقط می‌شود، و اگر در میان نماز بیماری شدت یافت یا در حال ادای نماز مریض شد، به هر نحوی که ممکن باشد نماز را به پایان برساند.
مسأله:
اگر مریض در حالت نشستن با رکوع و سجده نماز می‌خواند و در میان نماز بر ایستادن توانایی حاصل کرد، بایستد و نماز را به پایان برساند، و از نظر امام محمد:، نماز را از نو آغاز کند، و اگر با اشاره نماز می‌خواند و در میان نماز بر رکوع و سجده توانایی حاصل کرد به اتفاق همه، نماز را از اول آغاز کند.
مسأله:
اگر کسی به مدت یک شبانه روز دیوانه یا بیهوش شد، نمازهای فوت شده را بعد از سالم شدن قضا آورد و اگر از یک شبانه روز بیشتر بیهوش یا دیوانه شد، قضای نمازهای فوت شده لازم نیست.