پیش آمدن حَدَث در نماز:
اگر کسی را حَدَثی (چیزی که باطل کننده‌ی وضو باشد) در نماز پیش آید، از نماز خارج شود، بدون اینکه حرفی بزند یا کاری انجام دهد، وضو گرفته فوراً به محلی که اول نماز می‌خوانده، برگردد و بر همان نماز بنأ کند (یعنی باقیمانده‌ی نماز را بخواند) و در صورتی که تنها نماز می‌خواند، برگرداندن نماز بهتر است.
و اگر امام باشد، هنگام خروج از نماز برای خود جانشینی تعیین کند و وضو گرفته، برگردد با مقتدی‌ها بایستد.
اگر مقتدی را حدثی پیش آمد، برود وضو بگیرد و به مکان اول خود باز گردد و هرچند رکعت که امام خوانده است، بدون قرائت ادأ نماید سپس با امام شریک شود و اگر امام از نماز فارغ شده بود، مقتدی اختیار دارد که به مکان اول خود برگردد یا همان جایی که وضو گرفته بقیه‌ی نماز را تمام کند. چنانچه کسی عمداً خود را در نماز بی‌وضو کرد، نمازش فاسد می‌شود.
اگر کسی در نماز دیوانه یا احتلام شد، یا با صدای بلند خندید، نجاستی که مانع نماز است بر وی افتاد، یا زخمی به وی رسید یا به گمان بی‌وضو شدن از مسجد بیرون رفت، یا بیرون از مسجد از حد صفوف بیرون آمد، سپس معلوم شد که بی‌وضو نشده و این ظن محض بوده، در تمام این صورت‌ها نماز فاسد می‌شود و باید نماز را اعاده بکند. و چنانچه از مسجد یا محوطه‌ی صف‌ها بیرون نرفت، می‌تواند بر همان نماز بنأ کند.
اگر بعد از تشهد حَدَث پیش آمد، برود وضو بگیرد و برگردد سلام بدهد.
اگر بعد از تشهد عمداً خود را بی‌وضو ساخت از نظر امام اعظم/، فرضیت آن نماز از وی ساقط می‌شود و نمازش ادا شده است.