خود بزرگ‌بینی:
عجب، کبر، خودبینی و خویش را از دیگران بهتر پنداشتن و دیگران را حقیر شمردن، حرام است.
خداوند می‌فرماید: ﴿ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَإِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡۖ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ ﴾[النجم:۳۲].
«او [خداوند] به [حال] شما وقتى که شما را از زمین پدید آورد و هنگامى که شما در شکم مادران‌تان جنین‌هایى بودید داناتر است. پس خودتان را به پاکى مستایید. او به پرهیزگاران داناتر است».
پیامبر اکرمصفرموده‌اند: «خداوند افرادی را از اهل بهشت قرار داد ولی فردی هست که تمام عمر خود را صرف اعمال جهنمی می‌کند، تا اینکه در لحظات آخر تائب می‌شود و به بهشت می‌رود. و بسیاری افراد را از اهل جهنم نوشته که بعضی‌ها تمام عمر خویش را صرف اعمال بهشتی می‌کنند تا اینکه در لحظات آخر تقدیر ازلی غالب می‌آید و اعمال جهنمی انجام می‌دهند و به جهنم می‌روند». اعاذناالله.
سعدی در باره‌ی خودستایی می‌گوید:
مرا پیر دانای روشن شهاب
دو اندرز فرمودی بر روی آب
یکی آنکه بر خویش خوش‌بین
مباش دوم آنکه بر غیر بدبین مباش