احادیثی دیگر در این زمینه:
اولاً: احادیثی در بیان فضیلت انفاق بر اهل خانواده.
۱- حضرت ابوهریره سمی‌گوید: رسول خدا جفرمودند: از میان پول‌هایی که در راه خدا خرج می‌کنی، یا در آزادکردن برده‌ای یا کمک به بینوائی یا بر خانواده‌ات به مصرف می‌رسانی، بزرگترین پاداش به پولی تعلق می‌گیرد که بر خانواده‌ات خرج کنی [۵۷].
۲- پیامبر اکرم جبه سعد بن ابی وقاص سمی‌گفتند: تو هرگز چیزی را جهت رضای خدا خرج نمی‌کنی، مگر این که جزای نیکوی آن را می‌بینی، حتی آنچه در دهان همسرت می‌گذاری [۵۸].
۳- ابی مسعود بدری س از پیامبر جنقل می‌کند که فرمودند: چون انسان در انفاق بر خانواده اش رضایت خدا و ثواب او را اراده کند خرج‌کردن او صدقه به حساب می‌آید [۵۹].
۴- عبدالله فرزند عمرو العاصبگفت که پیامبر جفرمودند: برای این که انسان گناهکار به حساب اید، کافی است که سبب تلف‌شدن زیردستان خود گردد [۶۰].
ثانیاً: فضیلت انفاق بر وسلیه نقلیه در راه خدا.
۱- سهل بن حنظلیه سمی‌گوید: رسول خدا جفرمودند: خیر و برکت تا روز قیامت در پیشانی اسب ثبت شده و صاحبان آن همیشه مورد کمک حق قرار می‌گیرند، و کسی که اسبی را در راه خدا نگهداری کند، و آذوقه اش را بدهد مانند کسی است که همیشه به انفاق‌کردن مشغول است [۶۱].
۲- ابوهریره س: از پیامبر جشنیده است که می‌فرمودند: کسی که به خاطر ایمان به خدا و تصدیق وعده اش اسبی را در راه او نگهداری کند، آذوقه، خوراک و پس افکنده اش در میزان اعمالش در آخرت به حساب می‌آید [۶۲].
ثالثاً: احادیثی در فضیلت انفاق بر همراهان جهادی.
۱- ابی سعید سگفت که رسول خدا جفرمودند: هر مسلمانی که برهنه‌ای را بپوشاند خداوند از لباس‌های جنت او را می‌پوشاند، و هر مسلمانی که مسلمان گرسنه‌ای را سیر کند، خداوند از میوه‌های بهشت او را می‌خوراند، و هر مسلمانی که تشنه‌ای را آب دهد خداوند از رحیق مختوم او را سیر آب می‌کند [۶۳].
۲- حمید الطویل می‌گوید: جمعی از دوستان انس بن مالکببه عیادتش رفتند، انس سگفت: ای کنیز از مهمانان پذیرایی کن، اگر با تکه نانی باشد که من از رسول خدا جشنیدم که می‌فرمود: محاسن اخلاق از اعمال بهشت است [۶۴].
۳- حمزه فرزند صهیببمی‌گوید: پدرم غذاهائی بسیار به مردم می‌داد. حضرت عمر سگفت: ای صهیب تو با این کارت اسراف می‌کنی. صهیب سگفت: من از پیامبر جشنیدم که می‌گفت: بهترین شما کسی است که مردم را طعام دهد و سلام را جواب دهد [۶۵]. علت کار من این حدیث است.
۴- حضرت علی سمی‌گوید: برای من از این که به بازار بروم و بردگانی را خریداری کرده آزاد نمایم، بهتر است تا گروهی از دوستان خود را غذا دهم [۶۶].
[۵۷] این حدیث را امام مسلم در کتاب الزکاة به شماره ۹۹۵ و امام احمد در مسند خود با همین الفاظ روایت کرده و در الفتح الکبیر نیز آمده است. [۵۸] این حدیث را امام بخاری و امام مسلم و امام مالک در جاهای مختلفی روایت کرده‌اند. [۵۹] این حدیث را امام بخاری و امام مسلم در صحیح بخاری و مسلم و امام نسائی و دارمی در سنن و امام احمد در مسندش آورده‌اند. [۶۰] این حدیث را امام مسلم، امام ابوداود، و امام احمد روایت کرده‌اند، عبارت مسلم چنین است: «كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْمًا أَنْ يَحْبِسَ عَمَّنْ يَمْلِكُ قُوتَهُ». [۶۱] این حدیث را با این الفاظ در جائی دیگر نیافتم. [۶۲] این حدیث را امام بخاری و نسائی و امام احمد روایت کرده‌اند. [۶۳] این حدیث را امام ابوداود، ترمذی و احمد روایت کرده‌اند. [۶۴] این حدیث در الفتح الکبیر آمده است. [۶۵] این حدیث را امام احمد در مسندش روایت کرده است. [۶۶] همین حدیث را بخاری در الأدب المفرد نقل کرده.