توشه دعوتگران و مربیان
۱- ضرورت اختلاط با مردم و پایبندی به جماعت به شرطی که منجر به ضرری در دین، جان، ناموس، مال و یا نسل نگردد، چه ضرر از طرف او باشد یا از طرف دیگری. موارد ذیل انسان را در زندگی‌کردن با مردم و تحمل مشکلات جامعه کمک می‌کند.
الف: شناخت فوائد و منافعی که در اثر اختلاط و پایبندی به جماعت عاید انسان می‌شود.
ب: ماندن در جامعه فرمان خدا و رسول خدا و روش سلف صالح است، پس انسان مسلمان چاره‌ای جز گردن نهادن و اقتداء به آنها ندارد.
۲- آموزش و پرورش نفس بر صبر و شکیبائی در برابر آزارهای مردم.
قرآنکریم از قول لقمان ÷به فرزندش چنین می‌گوید: ﴿يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ١٧﴾[لقمان: ۱۷]. «ای پسر عزیزم! نماز را چنانکه شاید بخوان و به کار نیک دستور بده و از کار بد نهی کن و در برابر مصائبی که به تو رسد، شکیبا باش اینها از کارهای مهمی است که باید برآن عزم را جزم کرد و ثبات ورزید».
۳- جواز عزلت و دوری‌گزینی از مردم در زمان ازدیاد فتنه و گسترش شر و فساد و عدم توانائی بر اصلاح و خوف بر دین و نفس.