حدیث چهاردهم
رسول خدا جفرمودند: اگر یک قطره از زقوم بر زمین بیفتد، زندگی انسان‌ها را به تباهی خواهد کشید، پس حال کسانی که زقوم غذای همشگی آنها است چه خواهد بود [۸۶].
[۸۶] این حدیث را ترمذی در سننش از ابن عباس سبا این عبارت روایت کرده است: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَرَأَ هَذِهِ الآيَةَ: ﴿ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ﴾[آل عمران: ۱۰۲]. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِج: «لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنَ الزَّقُّومِ قُطِرَتْ فِى دَارِ الدُّنْيَا لأَفْسَدَتْ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا مَعَايِشَهُمْ فَكَيْفَ بِمَنْ يَكُونُ طَعَامَهُ» سپس گفته: هذا حیث حسن صحیح. همچنین ابن ماجه، امام احمد، و علامه آلبانی این حدیث را روایت کرده‌اند.