معنی ﴿مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ ٤ ﴾
این آیه نیز صفت جدیدی است که بعد از صفات قبلی ذکر شده است و (مالک) یکی از اسامی خدا است.
خدا در این سوره پنج اسم برای خود برشمرده است [۴۳].
اسم اول؛ الحمدلله رب العالمین [۴۴].
اسم دوم؛ ربّ یا رب العالمین
اسم سوم؛ الرحمن
اسم چهارم؛ الرحیم
اسم پنجم؛ مالک یوم الدین.
و با تأمل در می‌یابیم که همه اسماء الهی از حیث معنی از این پنج اسم فرع شده‌اند. زیرا همچنانکه گفتیم اسمهای خدا یا متضمن معنی عظمت و جلال‌اند و یا متضمن معنی زیبایی و جمال، و یا اینکه به ربوبیت بر می‌گردند و یا به الوهیت خداوند.
ربوبیت خدا در این سوره در دو آیه «رب العالمین» و «مالک یوم الدین» مطرح شده‌اند، و عظمت و جلال خداوند نیز در آیه «مالک یوم الدین» عنوان شده، زیرا این آیه باعث بزرگداشت خدا و خوف و ترس و بیم از او می‌گردد.
همچنین صفات جمال در «الرحمن الرحیم»، و صفت الوهیت در ذکر اسم «الله» که بزرگ‌ترین اسم خدا می‌باشد، نهفته است.
[۴۳] ر. ک: مدارج السالکین: ۱/۸۲. [۴۴] [ظاهراً منظور مؤلف اسم الله می‌باشد. مترجم].