تفسیر ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ ٦﴾

(اِهدِ) دعاست به صیغه فعل امر، و فعل امر – چنانکه مقرر است – اگر در برابر کسی گفته شود که در درجه بالاتری از آمر قرار دارد، دعا محسوب می‌شود، و اگر بین دو دوست و هم درجه رد و بدل شود التماس به حساب آمده، و چنانچه برای پایین‌تر از آمر باشد امر نامیده می‌شود [۵۹].

بنابراین ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ ٦﴾رحمتی است از جانب خدا که بر بنده‌اش نازل کرده تا بوسیله این آیات او را بخواند.

در اینجا هدایت از خدا درخواست می‌شود.

[۵۹] اخضری در متن «السلم» گوید: اَمْرٌ مَعَ اسْتِعْلا و عَکْسُهُ دُعَا وفِی التَساوی فَالْتِماسٌ وَقَعا که معنی بیت در بالا ذکر شده است.