گزیده هایی از میراث آل و اصحاب

ابوهریره و اهل بیتش

ابوهریره اهل بیت را دوست و گرامی می‌داشت و جایگاه آنان را می‌دانست و توصیه‌های پیامبر ج را در خصوص اهل بیت به خاطر سپرده بود، و بسیاری از فضائل اهل بیت را ابوهریره روایت کرده است. و اینک برخی از روایات ذیلاً نقل می‌گردد:

۱- آنچه از ابوهریره در فضائل علیس روایت شده است: سهل بن ابی صالح از پدرش از ابوهریره روایت می‌کند که رسول خدا روز خیبر فرمود: این پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسول خدا را دوست می‌دارد، و خداوند به دست او پیروزی می‌آورد». آنگاه پیامبر ج علی را فرا خواند و پرچم را به او داد و فرمود: برو روی برنگردان تا خداوند تو را پیروز کند» می‌گوید: سپس علی مقداری رفت و سپس ایستاد و بدون آن که رویش را برگرداند فریاد زد: ای رسول خدا! بر چه با مردم بجنگم؟ گفت: بجنگ تا قتی شهادت دهند که «لا إله إلا الله محمد رسول الله» وقتی این شهادت را دادند جان و مال آن‌ها مصون است مگر به حق آن و حساب‌شان با خداست» [۶۴].

۲- آنچه از ابوهریره در فضائل جعفر بن ابی طالب روایت شده است: از ابوهریره روایت است که گفت: بهترین مردم برای بینوایان جعفر بن ابی طالب بود ما را می‌برد و هرچه خوراکی در خانه داشت به ما می‌داد، گاهی ظرفِ پوستی که در آن روغن نگهداری می‌شود را به ما می‌داد و ما آن را پاره می‌کردیم و می‌لسیدیم» [۶۵].

۳- آنچه از او در فضائل حسن و حسین بروایت شده است: از او روایت است که گفت: پیامبر ج حسن را به آغوش گرفت» [۶۶].

و در روایتی دیگر از پیامبر می‌گوید: پیامبر در مورد حسن گفت: بار خدایا! من او را دوست دارم، او را دوست بدار و هرکسی که او را دوست می‌دارد، دوست بدار) [۶۷].

از آنچه ابوهریره در فضائل اهل بیت روایت کرده به همین مقدار بسنده می‌کنیم، این روایات بیانگر ارتباط و محبت ابوهریره با اهل بیت است.

همچنین از هیچکس از اهل بیت سخنی نقل نشده که در آن ابوهریره را عیب گرفته باشد، و بلکه فقط ثابت است که از ابوهریره حدیث روایت کرده‌اند، و بسیاری از شاگردان ثقه و راویان از آن‌ها از ابوهریره نیز حدیث روایت می‌کردند و اهل بیت می‌دانستند و مخالفتی نمی‌نمودند، این نشانگر رضایت اهل بیت از ابوهریره است و این را می‌رساند که آنان روایات ابوهریره را قبول داشتند. برای اطلاع بیشتر به کتاب (دفاع از ابوهریره) تألیف استاد عبدالمنعم صالح علی مراجعه کنید.

[۶۴] مسلم ۷ / ۱۲۱. [۶۵] صحیح بخاری ۲ / ۲۰۸. [۶۶] صحیح بخاری ۲ / ۲۱۶. [۶۷] مسلم ۷/۱۲۹.