در ردّ این قول می‌گوئیم:
روایت‌های طبرسی در کتاب الإحتجاج بدون سند آمده چنانکه خودش در مقدمه‌ی کتاب تصریح کرده است، و اهمیت اسناد نزد امت اسلام پوشیده نیست، عبدالله بن مبارک می‌گفت: (اسناد از دین است و اگر اسناد نمی‌بود هرکس هرچه می‌خواست می‌گفت!).
و ما می‌دانیم که حسن مثنی ثقه و مورد اعتماد است [۳۱]. پس این اوصاف کجا و پرهیزگاری و دیانت کجا؟
و سپس مشخص است که حسن مثنی در سال ۹۷ هـ درگذشت و زمان صادق از سال ۱۱۶ هـ آغاز می‌شود! (قاموس الرجال) و همچنین جعفر صادق:فراتر از این است که فردی از بزرگان اهل بیت را به یهودیت نسبت دهد یا او را به شراب‌خواری یا مرگ بد متهم کند.
و تستری در مورد شراب‌خوردن او می‌گوید: (شراب همان نبیذی است که از دیدگاه ائمه‌ی- ما شراب است و غیر از آنان بیشتر علما آن را حلال می‌دانند) [۳۲].
اما امام عبدالله بن حسن مورد طعنه‌های بیشتر قرار گرفته است که خلاصه آن طعنه‌ها عبارتند از:
[۳۱] الإرشاد مفید ۲ / ۲۳. [۳۲] قاموس الرجال ۳ / ۲۱۵.