گزیده هایی از میراث آل و اصحاب

۲- دلالت خویشاوندی و ازدواج در میان صحابه و اهل بیت

خواننده‌ی گرامی! آیا راضی می‌شوی که دختر و جگرگوشه‌ی خود را به دست انسان مجرم و بدی بسپاری، بلکه آن را به قاتل مادر و یا برادرش بدهی، کلمه‌ی خویشاوندی در نظر تو چه مفهومی دارد؟.

مصاهره در لغت عربی مصدر صاهَرَ است، وقتی که از یک قومی زن بگیری، می‌‌گوئی با آنان مصاهره (خویشاوندی) کردم، اقوام زن، صهر شوهر و اقوام شوهر، صهر زن گفته می‌شوند. و خداوند متعال مصاهره را از نشانه‌های خاص خود قرار داده است، و می‌فرماید: ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلۡمَآءِ بَشَرٗا فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرٗا٥٤﴾[الفرقان: ۵۴] «و او، ذاتی است که از آب، انسان را آفرید و برایش پیوند نسبى و سببى قرار داد. و پروردگارت، تواناست».

اگر در آیه تأمل کنیم می‌بینیم که خداوند انسان را به گونه‌ای قرار داده که با دیگران از طریق نسب و وصلت مرتبط می‌شود.

اهمیت تاریخی مصاهرت: خویشاوندی در نزد عرب از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است، آن‌ها به نسب فخر فروشی می‌کردند، و به ویژه به شوهران دختران خود می‌بالند، و عرب به کسی که از آن‌ها منزله و ارزش کمتری داشته باشد زن نمی‌دهند، این مشهور است، و عرب بر دختران و زنان خود بسیار غیرت دارند تا اینکه برخی دختران خوردسال خود را از ترس بی‌آبروئی زنده به خاک کرده‌اند، و به خاطر زنان خون‌های بسیاری در بین آن‌ها ریخته شده و جنگ‌ها نموده‌اند، گمان می‌رود این اشارات کافی باشد و موضوع را بیشتر از این طولانی نمی‌سازیم.