شمشیر بران بر گردن ساحران اشرار

تقسیم راغب

راغب می‌گوید: سحر یعنی:

۱- عملی که دقیق و با لطافت باشد. چنانکه می‌گویند «‌سحر الصبي»یعنی در چه تمایل پیدا کرد و او را شیفته ساخت. یا اینکه شعرا، چشم را به سحر توصیف می‌کنند، ‌یعنی جذابیتی دارد که نظرها را بخود جلب می‌کند.

یا اینکه می‌گویند طبیعت سحر‌آمیز و از همین قبیل است آنچه خداوند، می‌فرماید: ﴿بَلۡ نَحۡنُ قَوۡمٞ مَّسۡحُورُونَ ١٥﴾[الحجر: ۱۵]. «بلکه ما جادو شده‌ایم».

و همچنین حدیث پیامبرصکه می‌فرماید: «إن مِنَ البَيَانِ لِسِحرا»«بعضی سخن‌ها سحر‌گونه تأثیر می‌گذارد».

۲- سحری که محض فریب و تخیل است و عاری از حقیقت است مانند آنچه که شعبده باز انجام می‌دهد.

۳- آنچه به کمک شیاطین و پس از تقرب و رفاقت با آنان انجام می‌گیرد. و به همین نوع سحر،خدا اشاره می‌کند،‌آنجا که می‌فرماید: ﴿وَلَٰكِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ ٱلنَّاسَ ٱلسِّحۡرَ﴾[البقرة: ۱۰۲]. «سلیمان کفر نکرد،‌ بلکه شیاطین کفر ورزیدند وقتی که مردم را سحر آموزش دادند».

۴- سحری که در آن ستاره‌ها، خوانده می‌شوند و بگمان ساحران روحانیت آنان احضار می‌گردد [۳۴].

[۳۴] فتح الباری ( ۱۰/۲۲۲).