مشروعیت این نوع غسل
۱- قال النبيص: «اَلْعَيْنُ حَقٌّ وَلَوْ كَانَ شَيْءٌ سَابَقَ الْقَدَرَ سَبَقَتْهُ الْعَيْنُ وَإِذَا اسْتَغْسَل أحَدُكم فَليغتسِل» [۱۱۳].
ترجمه: رسول خداصفرمود: «چشم زخم حق است و اگر چیزی از تقدیر سبقت میگرفت چشم بود. هر گاه از شما خواسته شد که غسل بکنید بپذیرد».
۲- و عن عائشةلقالت: «كان يؤمَر العائن فَيَتَوضأ ثُمَّ يَغْتَسِلُ مِنه المَعين» [۱۱۴].
تر جمه: از عایشهلروایت است میگوید: «در زمان رسول اللهص، به کسی که چشم کرده بود، دستور داده میشد که وضو بگیرد، آنگاه کسی که چشم زخم خورده بود، با آن غسل میکرد».
[۱۱۳] مسلم (۵/۳۲). [۱۱۴] أبوداود (۳۸۸۰) با اسناد صحیح.