نشانه‌هائی برای شناسائی ساحران
هر گاه یکی از این علایم را در فردی، مشاهده نمودی، یقین بدان که او ساحر است:
۱- پرسیدن از بیمار، نام و نام مادرش را.
۲- گرفتن آثاری از بیمار از قبیل: لباس، کلاه، روسری و زیر پیراهن و ...
۳- طلب کردن حیوانی مخصوص، برای ذبح نمودن و خون آلود کردن قسمتی از بدن بیمار و یا انداختن حیوانی مذبوح، در خرابه‌ای از خرابه‌ها.
۴- نوشتن طلسم‌ها.
۵- خواندن اوراد و دعاهای نامفهوم.
۶- کشیدن چادری روی بیمار که دارای اشکال مربعی است که در آن‌ها حروف الفبا و اعداد نوشته شده است.
۷- ممنوع ساختن بیمار از ملاقات با مردم و از آفتاب، برای مدتی.
۸- ممنوع ساختن بیمار از استفادۀ آب برای مدتی.
۹- دادن چیزهائی به بیمار، برای دفن کردن.
۱۰- دادن کاغذهائی جهت سوزاندن و دود کردن.
۱۱- زمزمه کردن سخنان نامفهوم.
۱۲- خبر داشتن از نام و نامهای محل سکونت بیمار و از بیماریش.
۱۳- نوشتن حروف جداگانه، در ظرفی سفالین و دستور دادن به بیمار که آن را بشوید و بنوشد.
پس بر شماست ای مسلمان که پس از اینکه ساحر را شناسائی نمودی از آن بگریزی و از رفتن نزد او برای معالجه پرهیز نمائی تا مشمول این فرمایش رسول اللهصنشوی که فرمود: «مَنْ أَتَى كَاهِنًا فَصَدَّقَهُ بِمَا يَقُولُ فَقَدْ كَفَرَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّدٍص» [۳۷].
«کسی که نزد کاهنی برود و او را در آنچه می‌گوید، تصدیق نماید، به محمدصکفر ورزیده است».
[۳۷] رواه البزار وهو حدیث حسن بشواهده.