مبحث دوم: چه وقت شیعه ترک‌کردن تقیه را آغاز می‌کند؟!
برادر مسلمانم! شیعه تا وقت ظهور امام زمان‌شان – چنانکه خیال می‌کنند – از تقیه‌کاری دست بر نمی‌دارند.
در حقیقت مفسر شیعی (جناب) عیاشی در تفسیرش (۲/۳۵۱ دارالکتب العلمیه الاسلامیه تهران) و حر عاملی در وسائل شیعه (۱۱/۴۶۷) و عبدالله شبر در اصول اصلیه (ص ۳۲۱، منشورات مکتبة المفید - قم) از جعفر صادق در تفسیر آیه ۹۸ سورۀ کهف:
﴿ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ رَبِّي جَعَلَهُۥ دَكَّآءَۖ ﴾.
«و زمانی که وعده‌ی پروردگارم فرا رسد, آن را در هم می‌کوبد».
روایت کرده که گفته است: «دست بر داشتن از تقیه به هنگام کشف و ظهور آقا امام زمان است که وی (می‌آید) و از دشمنان الله انتقام می‌گیرد.»
و منظور از دشمنان الله، اهل سنت است؛ زیرا که شیعه با آن‌ها به شیوۀ تقیه تعامل کرده و به هنگام کشف یعنی به هنگام قیام امام خیالی آن‌ها (از اهل‌سنت انتقام می‌گیرد). و کلینی در کافی (۲/۲۱۷) و فیض کاشانی در وافی (۳/۱۲۲) از ابی عبدالله روایت کرده که او گفته است: ای عزیزم! کسی که دارای تقیه است، الله تعالی او را رفیع و والامقام می‌سازد و کسی که تقیه نداشته باشد، الله تعالی او را پست و خوار خواهد کرد. ای عزیزم! مردم در صلح و آشتی هستند اما وقتی که امام مهدی ظهور کرد، از تقیه هم دست برداشته خواهد شد. سیدعلی اکبر غفاری در حاشیۀ خود بر کافی (۲/۲۱۷) هم چنین تفسیری از گفتۀ جعفر صادق ارائه کرده‌است.
و محدث و محقق شیعی «محمدبن حر» در وسائل الشیعة (۱۱/۵۷) از حسن بن هارون روایت کرده‌است: من در نزد ابی عبدالله نشسته بودم که معلی بن خنیس پرسید آیا امام قائم به عکس سیرۀ حضرت علی گام بر خواهد داشت؟ او هم گفت: آری زیرا حضرت علی، با منت و خویشتن‌داری حرکت کرد چون می‌دانست که شیعه‌اش بر آن‌ها پیروز خواهند شد. و قائم (آل شیعه) وقتی که قیام می‌کند، با شمشیر (و قدرت فیزیکی) در میان آن‌ها حرکت خواهد کرد. چرا که می‌داند که دیگر هیچ کس بر شیعه‌ی وی غلبه نخواهد کرد.
و میرزا محمدتقی اصفهانی در کتابش «مکیال المکارم» در باب فوائد دعا برای (ظهور) قائم (ج ۱، ص ۲۴۶ از منشورات امام مهدی - قم) از تفسیر علی‌بن ابراهیمی دربارۀ آیۀ ۱۷ سورۀ طارق:
﴿ فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا ١٧ ﴾.
«پس به کافران مهلت ده و مدتِ اندکی آنان را (به حال خود) واگذار».
نقل می‌کند: «تا وقت برانگیختن قائم که آنگاه برای من از ظالمان و جبارها و طاغوت‌های قریشی و بنی امیه و سائر مردم (اهل سنت) انتقام خواهد گرفت.» و آیت الله اصفهانی در کتاب مذکور (۱/۱۴۸) از علی‌بن الحسین برای ما نقل می‌کند و می‌گوید: وقتی که قائم ما قیام می‌کند، الله تعالی از شیعۀ ما (تقیه‌کاری) در برابر عموم را خواهد زدود و قلب‌های آن‌ها را مانند آهن خواهد ساخت و هر یک از آن‌ها دارای قدرت چهل مرد خواهد شد. و حاکمان و قدرتمندان زمین خواهند شد!»
و شیخ شیعی محمدبن محمدبن صادق صدر موسوی در کتابش «تاریخ ما بعد الظهور ص ۷۶۲، چاپ دوم دارالتعارف مطبوعات لبنان» از ابی جعفر روایت کرده که او گفته است: مردم در صلح و سازش بسر می‌برند، با آن‌ها ازدواج می‌کنیم، و به آن‌ها ارث می‌دهیم، و حدود را بر آن‌ها جاری می‌کنیم و امانات آن‌ها را باز پس می‌دهیم تا وقتی که قائم قیام می‌کند که آن وقت مزایله پیش می‌آید. و صدر در تفسیر معنای مزایله می‌گوید: جدایی و تضادافکنی میان اهل حق و اهل باطل است.
و آیت الله سیدابراهیم زنجانی در (حدائق الانس ص ۱۰۴، چاپ دارالزهراء بیروت) از امیر المؤمنین نقل کرده که وی فرموده‌است: و فقهای آن‌ها (یعنی اهل سنت) به دلخواه خود فتوا می‌دهند و قضات آن‌ها بی‌علمانه سخن می‌گویند و بیشتر آن‌ها شهادت به دروغ می‌دهند وقتی قائم ظهور می‌کند از آن اهل فتوا انتقام می‌گیرد.
و آیت الله زنجانی در تعلیق این روایت می‌گوید [۷]: مراد از فقها، فقهای مخالف است چرا که آن‌ها من‌درآوردی فتوا می‌دهند. و شاهد بر آ قول امام باقر است: وقتی که امام مهدی (عج) ظهور کند دشمن آشکاری جز فقها خاصتاً نخواهد داشت. و امام مهدی و شمشیر با هم برادر هستند و اگر شمشیرش یعنی قدرت و سلطه، در دستش نمی‌بود، آن فقها به کشتن وی فتوا می‌دادند. اما الله تعالی او را با شمشیر (قدرتمند) و پیروز خواهد ساخت. کلام زنجانی پایان یافت.
علامۀ شیعی محمدباقر مجلسی در کتاب فارسی حق الیقین براساس آنچه که علامۀ هند مولانا محمد منظور نعمانی در کتاب الثورة الإیرانیة فی میزان الإسلام ص ۱۴۸ از او نقل کرده، صراحتاً گفته است: «آن‌ها با ما رابطۀ نکاح و خویشاوندی برقرار خواهند کرد و از ما ارث خواهند برد، تا وقتی که مهدی ظهور می‌کند که آن وقت شروع به کشتن علمای اهل سنت و سپس عوام الناس آن‌ها، می‌نماید.»
و شیخ آن‌ها ابو زینب محمدبن ابراهیم نعمانی که او شاگرد شیخ آن‌ها کلینی است، در کتاب (الغیبه ص ۲۳۳ چاپ مکتبة صدوق تهران) از محمدبن مسلم روایت می‌کند: از ابو جعفر شنیدم که می‌گفت: اگر مردم می‌دانستند که قائم به هنگام ظهور چه کارهایی خواهد کرد، آرزو می‌کردند که او را نبینند. چون وی مردمان (زیادی) را خواهد کشت. و اول از قریش آغاز خواهد کرد و فقط فقط با شمشیر با آن‌ها روبه‌رو خواهد شد (و آن‌ها را از پای در خواهد آورد) تا جائی که بسیاری از مردم خواهند گفت: این از آل محمد نیست و اگر از آل محمد می‌بود، (کمی) رحم می‌کرد.
و محمدصادق صدر در تاریخ (پس از ظهور ص ۵۶۷ چاپ نشر فوق الذکر) و همچنین شیخ فقهای آن‌ها و محدث آن‌ها شیخ علی یزدی حائری در (الزام الناصب فی اثبات حجة الغائب (۲/۲۸۳، چاپ چهارم ۱۹۷۷، از منشورات مؤسسه‌ی أعلمی مطبوعات بیروت) این روایت را ذکر کرده‌اند. و در کتاب «غیبت» نعمانی ص ۲۳۱، و در کتاب تاریخ پس از ظهور ص ۵۶۶ از زراره از ابی جعفر روایت است که او گفته: به او گفتم: صالحی از صالحان را برایم نام‌گذاری کن! منظورم قائم است. گفت: نامش نام من است. گفتم: آیا طبق سیرۀ حضرت محمد جگام بر خواهد داشت؟ ای زراره بسیار بعید است که به روش سیرۀ پیامبر جحرکت کند. گفتم: فدایت بشوم! آخر برای چه؟ گفت: رسول خدا در میان امتش با خویشتن‌داری حرکت کرد و با مردم الفت و انس ما گرفت و قائم روش قتل را در پیش خواهد گرفت. وی در کتابی که همراهش است به این دستور داده شده که با قتل حرکت کند و از کسی طلب توبه نکند، بلکه وای بر آن کسی که بر مخالفت و دشمنی وی بر خیزد. و شیخ محمد محمدصادق صدر در تاریخ پس از ظهور ص ۵۷۰-۵۷۱، از رفید مولی‌بن هبیره روایت کرد، که او گفته است: به ابو عبدالله گفتم: فدایت بشوم ای پسر رسول خدا، آیا قائم منهج و روش حضرت علی را نسبت به جمهور مسلمانان در پیش خواهد گرفت؟ گفت: علی ابن ابی طالب نسبت به جمهور مسلمانان روشی مسالمت‌آمیز و خویشتندارانه را اتخاذ کرد. اما قائم در میان عرب با جفر احمر حرکت خواهد کرد. گفتم: فدایت بشوم جفر احمر چیست؟ گوید: آنگاه انگشتانش را بر روی گردنش کشید و گفت: اینگونه است یعنی کشتن و سر بریدن.
و در کتاب غیبت نعمانی (۲۳۴) و تاریخ پس از ظهور صدر (۱۱۵) از ابی عبدالله روایت است که او گفته: «وقتی که قائم ظهور می‌کند، میان وی و عرب و قریش چیزی جز شمشیر نخواهد بود.»
و باز هم در کتاب غیبت (۲۳۶) از ابی عبدالله روایت است که او گفته: «میان ما و میان عرب جز سر بریدن چیزی باقی نمانده، و با دستش به گردنش اشاره کرد.»
و از امام معصومی که از روی میل و هوای شخصی سخن نمی‌گوید! این قول او را به شیعه نقل کرده‌اند که: «اگر ما ترس آن نداشتیم که مردی از شما در مقابل مردی از آن‌ها کشته شود و این در حالی است که یک نفر شما برتر از هزار نفر آن‌هاست، به شما دستور می‌دادیم که آن‌ها را بکشید. اما این کار تا ظهور قائم به تعویق افتاده‌است.»
این روایت کثیف و مغرضانه را شیخ آن‌ها، حرّ عاملی در رسائل الشیعه (۱۱/۶۰) و بحرانی در (حدائق) و شیخ حسین آل عصفور در «محاسن نفسانی» ص ۱۶۶ ذکر کرده‌اند، و نیز شیخ آن‌ها فیض کاشانی در کتاب الوافی (۱۰/۵۹) به این لفظ آورده‌است: و اگر ما ترس آن نداشتیم که مردی از شما در مقابل مردی از آن‌ها کشته شود، و این در حالی است که یک نفر از شما برتر از هزار نفر آن‌هاست، به شما دستور می‌دادیم که آن‌ها را بکشید. اما این کار تا ظهور قائم به تعویق افتاده‌است».
[۷] در همان صفحه.