۱۷- مهدی شیعه بر ابوبکر و عمر اقامۀ حد می‌کند
سیدمحمد کاظم قزوینی در کتابش «مهدی از گهواره تا ظهور» ص ۵۴۱، مؤسسۀ امام حسین لندن، و مکتب الفین کویت هم آن را توزیع کرده‌است با چاپ جدید آن گفته است: «و آنجا در مدینه (مهدی) به اعمال و اقداماتی دست می‌یازد که به یکی از آن‌ها اشاره می‌کنیم و آن کندن تعدادی از قبرها و بیرون آوردن اجساد از آن‌ها و سوزاندن آن‌ها، و این از جملۀ قضایایی است که توضیح و بررسی می‌طلبد، اما ما به ذکر اجمالی آن‌ها اکتفا می‌کنیم.» این آقای شیعی از باب تقیه و فریب و حقه نام آن کسانی را که توسط مهدی گورشان کنده می‌شود و بعداً از آن بیرون آورده شده و سوزانده می‌شوند، ذکر نکرده‌است.
گورهایی که او مورد نظرش است، همان قبر ابوبکر صدیق و عمر فاروق است چنانکه شیخ و علامۀ آن‌ها احمدبن زین‌العابدین احسائی در کتاب «الرجعه» ص ۱۸۶-۱۸۷، و قریب به آن در کتاب «حیاة الناس» ص ۵۰ که در آن کتاب از ابوبکر و عمر به طاغوت و جبت تعبیر کرده‌است، و نیز میرزا محمد مؤمن استرآبادی در کتابش (الرجعه) ص ۱۱۸، دارالاعتصام ایرانی قم، و نیز نعمت الله جزائری در کتابش (الأنوار النعمانیة ج ۲، ص ۸۹، و زین العابدین نباطی در کتابش «صراط مستقیم» ج ۲، ص ۲۵۳، به این مسئله تصریح کرده‌اند.
حتی در شعرهای شیعه هم موارد فوق قابل ملاحظه است:
نور الظلام ویا ابن الأنجم الزهر
أری اللعینین رؤیا العین بالنظر
من بعد دفنهما فی ساتر الحـضر
علی رؤس الملأ من سائر البـشر
ویحرقان بلاشك ولا نكر
هما وتصبح بعد الهم بالبـشر
یا حجة الله یا خیر الأنام
أرجو من الله ربی أن یبلغنی
ینبشان كمان قال النبی لنا
ویشهدأن بلا ریب ولا شبه
ویصلبان علی جزعین من خشب
هناك تشفی قلوب طال ما ملئت