چهارم: اغراق در صفات ائمه
برای بیان صفات ائمه در نزد شیعه به ابواب فهرست‌های کتب معتبر آن‌ها اکتفا می‌کنیم. و کسی که این ابواب را بخواند، به لطف الهی برای او روشن خواهد شد که اغراق در ائمه تا حد خداپرستی پیش رفته است!
أ – کتاب الکافی اثر محمد بن یعقوب کلینی، ملقب در نزد شیعه به ثقۀ الإسلام:
آیت الله شیعه عبدالحسین شرف‌الدین، از کافی تمجید به عمل آورده، در کتابش (المراجعات، مراجعه ۱۱۰) گفته است: چهار کتابی که از دوران صدر نخستین تا این زمان ما مرجع امامیه در اصول و فروعشان بوده‌اند، همان کافی و تهذیب و استبصار و من لا یحضره الفقیه می‌باشند. همۀ این کتاب‌ها متواتر هستند و مضامین و مفاهیم آن‌ها کاملاً صحیح می‌باشند. و کتاب کافی از همه آن‌ها قدیمی‌تر، و بزرگتر و بهتر، و محکم‌تر می‌باشد!
فهرست‌های کتاب کافی ج ۱، دارالتعارف – بیروت.
- باب اینکه ائمه علیهم السلام والیان امر خدا و خازنان علم وی هستند.
- باب اینکه ائمه علیهم السلام خلفای الله تعالی در زمینش، و به مثابۀ دروازه‌هایش می‌باشند که از آن‌ها می‌آید.
- باب اینکه ائمه نور الله عزّ وجل هستند.
- باب اینکه آیاتی که الله تعالی در کتابش ذکر کرده، همان ائمه هستند.
- باب آنچه که الله و رسولش از جهان همراه با ائمه فرض کرده‌است.
- باب اینکه راسخان در علم همان ائمه هستند.
- باب اینکه کسانی که الله از میان بندگانش برگزیده و کتابش را به آن‌ها میراث بخشیده، همان ائمه علیهم السلام هستند.
- باب اینکه ائمه اگر بخواهند که بدانند، می‌دانند.
- باب اینکه ائمه می‌دانند که چه وقت می‌میرند، و جز با انتخاب خود آن‌ها، نمی‌میرند.
- باب اینکه دانش آنچه را که بوده و خواهد بود، می‌دانند، و چیز بر آن‌ها – درود سلام خدا بر آن‌ها باد – مخفی نیست.
- باب اینکه الله تعالی هر علمی را که به پیامبرش آموخته، به او دستور داده که آن را به امیر المؤمنین÷بیاموزد، و اینکه وی، شریک پیامبر جدر علمش بوده‌است.
- باب اینکه ائمه اگر محجوب شوند، به هر انسانی منفعت و زیان او را ذکر خواهند کرد.
- باب واگذاری امر دین به رسول جو ائمه علیهم السلام.
- باب اینکه قرآن امام را هدایت می‌دهد.
- باب اینکه نعمتی که الله تعالی در کتابش ذکر کرده، همان ائمه است.
- باب عرضه نمودن اعمال بر پیامبر جو ائمه علیهم السلام.
- باب اینکه ائمه معدن دانش و درخت نبوت و بازماندگان ملایکه هستند.
- باب اینکه ائمه علیهم السلام وارثان علم هستند و از یکدیگر دانش به ارث می‌برند.
- باب اینکه ائمه دانش پیامبر و همه پیامبران و اوصایای قبل از خود را به ارث برده‌اند.
- باب اینکه ائمه، در نزد آن‌ها همه کتاب‌هایی که از طرف خدای عزّ وجل نازل شده‌اند، موجود است و آن‌ها به رغم مختلف بودن زبان آن کتاب‌ها، آن‌ها را می‌شناسند.
- باب اینکه تنها ائمه همه قرآن را جمع‌آوری کرده، و همۀ دانش آن را می‌دانند.
- باب اینکه ائمه در شب جمعه (به دانش) آن‌ها افزوده می‌گردد.
- باب اینکه اگر در علم ائمه افزوده نمی‌شد آنچه را که در نزدشان بود، تمام می‌شد.
- باب اینکه ائمه همه دانش‌هایی را که به ملائکه و انبیاء و رسولان÷داده شده‌است، می‌دانند.
ب – فهرست باب‌های بحار الانوار از خاتمۀ مجتهدان شیعه ملا باقر مجلسی ج ۲۳-۲۷، کتاب امامت، طبع داراحیاء التراث العربی – بیروت:
- باب اینکه الله تعالی برای امام ستونی را بلند می‌کند، که او می‌تواند اعمال بندگان را بنگرد.
- باب اینکه چیزی از احوال شیعۀ خودشان از آن‌ها و همۀ علومی که ائمه بدان‌ها نیاز دارند، از ائمه محجوب نیست. آن‌ها می‌دانند که چه بلایی برسرشان می‌آید، و بر سر آن صبر می‌ورزند.
و اگر از الله تعالی بخواهند که آن‌ها را بردارد، دعای‌شان پذیرفته خواهد شد. و آنچه را که در ضمیرها و باطن‌ها نهفته است، و نیز دانش عالم پس از مرگ، و گرفتاری‌ها و بلاها و فصل الخطاب و تولد نامه‌ها را می‌دانند.
- باب اینکه همه علوم ملائکه و انبیاء در نزد آن‌هاست، و آنچه که به انبیاء داده شده، به آن‌ها هم داده شده. و هر امامی همه علمی را که قبل از وی بوده، می‌داند، و زمین بدون عالم باقی نمی‌ماند.
- باب اینکه آن‌ها کتاب پیامبران علیهم السلام را در اختیار دارند و می‌توانند با وجود زبان‌های مختلف آن کتاب‌ها آن‌ها را بخوانند.
- باب اینکه آن‌ها همه زبان‌ها و لغات را می‌دانند و با آن‌ها صحبت می‌کنند.
- باب اینکه آن‌ها از انبیاء هم عالم‌تر هستند.
- باب اینکه آن‌ها می‌دانند که چه وقت می‌میرند و این تنها با اجازۀ آن‌ها ممکن است.
- باب احوال و اوضاع آن‌ها بعد از مرگ، و اینکه گوشت آن‌ها بر زمین حرام است و آن‌ها به آسمان رفعت داده می‌شوند.
- باب اینکه آن‌ها بعد از مرگ‌شان ظاهر می‌شوند، و شگفتی‌هایی از آن‌ها ظاهر می‌شود.
- باب اینکه نام‌های ایشان بر عرش و کرسی و لوح و پیشانی ملائکه و در بهشت و غیر آن نوشته شده‌است.
- باب اینکه جن خدمتکار آن‌ها هستند، و برای آن‌ها ظاهر می‌گردند و از نشانه‌های دین خود از ائمه سؤال می‌کنند.
- باب اینکه آن‌ها می‌توانند مردگان را زنده ساخته، و کورها را بینا گردانند و جذام گرفتگان را بهبود بخشند. (و در یک کلام) همه معجزات پیغمبران را می‌توانند انجام دهند.
- باب اینکه ابر برای آن‌ها مسخر شده، و اسباب برای آن‌ها آسان گردیده‌است.
- باب تفضیل دادن آن‌ها بر همه انبیاء و بر همۀ خلایق، و گرفتن پیمان از آن‌ها و از ملائکه و از سایر خلق، و اینکه اولوالعزم فقط بدین خاطر اولوالعزم شدند که ائمه را دوست داشتند درود وسلام خدا بر همۀ آن‌ها باد.
- باب اینکه دعای پیامبران با توسل و طلب شفاعت جستن به ائمه علیهم السلام مستجاب شده‌است.
- باب اینکه ملائکه به نزد آن‌ها می‌آیند، و بر بسترهای‌شان می‌نشیند، و ائمه علیهم السلام آن‌ها را ملاحظه می‌کنند.
- باب اینکه دانش آسمان و زمین و بهشت و آتش، از آن‌ها حجب نشده‌است، و ملکوت آسمان‌ها و زمین بر آن‌ها عرضه شده، و آنچه را که بوده، و آنچه را که تا روز قیامت وجود خواهد داشت، دانسته و می‌دانند.
- باب اینکه آن‌ها مردم را به لحاظ حقیقت ایمان و حقیقت نفاق می‌شناسند. و آن‌ها کتابی در اختیار دارند که نام‌های اهل بهشت و نام‌های شیعیان خودشان و دشمنان‌شان در آن وجود دارد. و اینکه خبر خبردهنده‌ای از آنچه که از احوالشان می‌دانند، آن‌ها را از جای بر نمی‌کند.
- باب نوعیت جانداران و پرندگانی که ائمه را دوست دارند، و فضیلتی که بر بال‌های هدهد نسبت به آن‌ها نوشته شده‌است، و اینکه آن‌ها زبان پرندگان و چهارپایان را می‌دانند.
- باب آنچه که از جمادات و نباتات به ولایت آن‌ها اعتراف کرده‌است.
ج: فهرست باب‌های کتاب (بصائر الدرجات) ابو جعفر محمدبن الحسن (الصفار) ط. اعلمی – ایران.
- باب: اعمال بر رسول خدا جو ائمه علیهم السلام عرضه می‌شود.
- باب: عرضه اعمال بر ائمه زنده و وفات یافته.
- در ارتباط با ائمه، اینکه اعمال در مسئله عمودی که برای آن‌ها بلند کرده می‌شود، بر آن‌ها عرضه می‌شود، و آنچه که در شکم مادرشان با آن‌ها می‌شود.
- باب در اینکه امام ما بین مشرق و مغرب را با نور ملاحظه می‌کند.
- باب اینکه ائمه علم منایا و بلایا و نسب‌های عرب و فصل الخطاب را می‌دانند.
- باب اینکه ائمه مردگان را زنده، و کوران مادرزاد را بینا می‌سازند و به اذن الهی جذام گرفتگان را شفا می‌دهند.
- باب اینکه امام می‌تواند دوست و دشمن خود را با توجه به سرشتی که از آن آفریده شده و در صورت و نام‌های‌شان موجود است، تشخیص دهد.
- باب اینکه امیرالمؤمنین بر ابر سوار شده، و در افلاک و اسباب بالا رفته است.
- باب اینکه الله تعالی در طائف و غیر آن با امیر مؤمنان علی مناجات کرده، و در بین آن دو، جبرئیل فرود آمده‌است!
- باب اینکه ائمه از آنچه که در آسمان‌ها و زمین و بهشت و جهنم است، و آنچه که بود، و آنچه که تا روز قیامت خواهد بود، آگاهی داشته و دارند.
- باب اینکه ائمه علم گذشته و آینده را تا روز قیامت دریافت کرده‌اند.
- باب اینکه آن‌ها زبان چهار پایان را می‌دانند و آن چهار پایان آن‌ها را می‌شناسد و اگر از ناحیه ائمه فراخوانده شوند، به آن‌ها جواب مثبت می‌دهند (و پیش آن‌ها می‌روند)