سورة الفلق
سورة الفلق: این سوره به نام فلق و معوذ خوانده می‌شود. سوره مکی است و در مدینه توسط جبرئیل÷بر رسول الله جبرای باطل‌شدن سحر یهودیان خوانده شد.
در این سوره دشمنان آشکار انسان مطرح می‌شوند و خداوند به انسان یاد می‌دهد که برای نجات از دشمن آشکار بیرونی به او پناه ببریم.
﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ١﴾: بگو: پناه می‌برم به پروردگار صبح‌دم.
﴿مِن شَرِّ مَا خَلَقَ٢﴾: از شر مخلوقاتی که خلق شده.
﴿وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ٣﴾: از شری که به هنگام تاریکی شب روی می‌دهد.
﴿وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ٤﴾: از شر ساحرانی که در گره می‌دمند.
﴿وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ٥﴾: از شر ساحرانی که حسد می‌ورزند.
فلق: سپیده صبح، یعنی بعد از هر تاریکی و مشکلی روشنایی حل مشکلات می‌آید.
﴿غَاسِقٍ﴾: شب، زیرا ساحران و دزدان و دشمنان در تاریکی شب فعالیت می‌کنند.
﴿ٱلنَّفَّٰثَٰتِ﴾: ساحران زن.
﴿ٱلۡعُقَدِ﴾: دمیدن در گره‌ها.
﴿وَقَبَ﴾: زمانی که تاریکی شدت می‌گیرد.
﴿حَاسِدٍ﴾:
۱- خوب: گفتن «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم، ماشاء الله، تبارک الله»، دعا برای خودش و شما.
۲- بد: حسادت و تکبر: ضرر و توهین و غیبت.
﴿حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ﴾: حسود به که آزار می‌رساند و برای جلو گیری:
۱- أذکار الصباح والـمساء.
۲- الـمعوذتین.
۳- عدم الذکر النعمة.
الحَسَد تَأْكُلَ الْحَسَنَات: حسادت نیکی‌ها را از بین می‌برد.
پس در سورۀ ناس از ۳ نام الله برای جلوگیری از وسوسه یک دشمن پنهان و در سوره فلق از یک نام الله برای جلوگیری از ۴ دشمن آشکار به خداوند پناه می‌بریم به همین دلیل به این دو سوره معوذتین می‌گویند. برای تأثیر بیشتر معوذتین برعلیه شیاطین جن و انس و چشم زخم باید در مواقع خاص خوانده شود.
۱- اذکار صباح و مساء: بعد از نماز صبح تا قبل از شروق شمس و بعد از نماز عصر تا مغرب.
۲- بعد از نمازهای فرض.
۳- قبل از خواب.
۴- به هنگام سحر (ثلث آخر شب).