شیطان، دوستانش را فریب می‌دهد و رسوا می‌کند
بسیاری از مردم، با انجام گناه به شیطان اظهار دوستی می‌کنند؛ اما شیطان به زیان آنان دسیسه می‌کند و آن‌ها را به نابودی می‌کشاند و در مواردی که دوستانش به کمک او نیاز دارند، آن‌ها را بدون کمک تنها می‌گذارد و حتی از ناراحتی دوستان خود، خوشحال شده و آنان را به باد تمسخر می‌گیرد. آنان را به کشتن، دزدیدن و زنا کردن، دستور می‌کند و برای انجام این‌گونه کارها، آنان را راهنمایی می‌کند و در نتیجه، آن‌ها را به رسوایی سوق می‌دهد. در غزوه‌ی بدر، شیطان به شکل شخصی به نام سراقه بن مالک، نزد مشرکان آمد و به آنان وعده‌ی همکاری داد؛ اما همین که جنگ شروع شد، پا به فرار گذاشت.
﴿وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّي جَارٞ لَّكُمۡۖ﴾[الأنفال: ۴۸].
«و می‌گفت: امروز هیچ‌کس نمی‌تواند بر شما پیروز شود و من هم‌پیمان و یاور شما هستم.»
وقتی شیطان، فرشتگان را دید که برای کمک به مؤمنان آمده‌اند، از صحنه‌ی نبرد فرار کرد و هم‌پیمانانش را تنها گذاشت. حسان بن ثابتسچنین می‌سراید:
دَلّاهُمْ بِغُرُورِ ثُمّ أَسْلَمَهُمْ
إنّ الْخَبِیثَ لِمَنْ وَالَاهُ غَرّارُ
(شیطان با حیله‌های خود، آن‌ها را فریب داد و سپس بدون همکاری، آن‌ها را رها ساخت. هرکس با شیطان خبیث دوستی کند، آن‌ها را فریب می‌دهد).
شیطان ملعون، راهبی را فریب داد تا زن و فرزندش را بکشد. او نخست راهب را وسوسه کرد تا با آن زن زنا کند، سپس دستور داد که او را بکشد، سپس وارثان زن مقتول را، راهنمایی کرد تا این‌که حقیقت را فهمیدند. سپس به راهب دستور داد تا او را (شیطان) سجده کند. وقتی راهب همه‌ی این کارها را انجام داد، شیطان فرار کرد و راهب را تنها گذاشت، در ادامه، شرح کامل ماجرا، خواهد آمد.
در روز رستاخیز، شیطان در دوزخ به دوستان خود چنین می‌گوید:
﴿إِنِّي كَفَرۡتُ بِمَآ أَشۡرَكۡتُمُونِ مِن قَبۡلُۗ﴾[إبراهيم: ۲۲].
«از این‌که مرا پیش از این شریک الله قرار دادید، دوری می‌جویم (و آن را انکار می‌کنم)»
شیطان، دوستان خود را به بدترین موارد هلاکت وارد ساخته و سپس با تمام وجود، دوستی با آن‌ها را انکار می‌کند.