طلسم و افسون
ابن تیمیه می‌فرماید: درمان بیمار صرعی، با طلسم و افسون دو صورت دارد: اگر دعایی که خوانده می‌شود و کلمات تعویذ که نوشته می‌شوند، از جمله‌ی دعاها و کلماتی هستند که معنی آن‌ها واضح است واگر انسان، با آن‌ها در دین اسلام سخن بگوید، الله متعال را بخواهد، ذکر الله متعال بگوید و مخلوق را مورد خطاب قرار دهد، استفاه از آن‌ها جایز است. البته جایز است که شخص صرعی، با این‌گونه کلمات و دعاها، فوت کرده شود یا تعویذ شود، زیرا در صحاح ثابت است که رسول اللهص فرمود:
«اعْرِضُوا عَلَىَّ رُقَاكُمْ لاَ بَأْسَ بِالرُّقَى مَا لَمْ يَكُنْ فِيهِ شِرْكٌ» [۱۸۰].
(دعاهایی که با آن، بیماران را فوت می‌کنید، به من نشان بدهید. طلسم و دعا تا زمانی که همراه با اعمال یا کلمات شرک آمیز نباشد، اشکالی ندارد).
و فرمود: «مَن إِستَطَاعَ مِنكُم أَن يَّنفَعَ أَخيهِ فَليَنفَعهُ».
(هرکس می‌تواند نفعی به برادرش برساند، باید این کار را انجام دهد).
اگر طلسم و افسون، حاوی کلمات گناه، حرام و شرک‌آمیز باشد یا این‌که معانی آن‌ها روشن و مفهوم نباشد، از نظر شرعی، کسی نمی‌تواند با آن‌ها، رقیه و تعویذ کند، یا سوگند بخورد، اگرچه جن با این‌گونه کلمات از بدن بیمار بیرون رود، زیرا آن‌چه را که الله متعال و رسول الله صحرام کرده‌اند، زیانش از سودش بیشتر است.
در جایی دیگر می‌نویسد [۱۸۱]: آنان که با کلمات شرک‌آمیز تعویذ را می‌نویسند، بسیاری از اوقات، توانایی بیرون کردن جن را ندارند و حتی اگر قصد کشتن یا حبس کردن جن را دارد، که انسان را بیمار کرده است، جن او را به باد مسخره می‌گیرد و چنان در تخیل او می‌آورد، که آن جن را کشته یا حبس کرده است، ولی در واقع این تخیل و دروغ محض است.
[۱۸۰] صحیح مسلم (۴/۱۷۲۷) شماره (۲۲۰۰) [۱۸۱] مجموع الفتاوی (۱۹/۴۶)