سلام و رحمت
سلام جنبة و منفی قضیه را میرساند؛ یعنی رهاکردن از آنچه ناپسندیده است؛ اما رحمت ایجابیست. پس از آن که سلام (چیزی یا کسی را) از آنچه که ناپسند است، دور میکند؛ رحمت آنچه پسندیده و خوب است، برایش جلب میکند. گرچه رحمت خود به معنای به دستآوردن سود و دورکردن زیان است، هنگامیکه با سلام به کار رود، تنها بعد ایجابی و درست را میرساند. برکات نیز برای ادامة این کار خوب (رحمت) است. برکت به معنای خیر الهیست که چون در چیزی وجود داشته باشد، به آن پایداری و دوام میبخشد. همانگونه که پیشتر گفتیم، نماز هم رحمت است؛ اما رحمتیکه همراه با تعظیم باشد [۳۵]؛ یعنی شاید خداوند به کسی رحمت عطا کند، اما در سطحی نباشد که با تعظیم همراه شود؛ برای نمونه به کسی نعمتهای عادی بدهد؛ اما هنگامیکه مرتبة امامت یا نبوت یا رسالت یا درجات بالای بهشت به کسی میبخشد، این رحمت همراه با تعظیم است که به او داده یا میدهد.
[۳۵] صلاة به معنای خواستن رحمت یا نعمتی است که همراه با بزرگداشت باشد.