زمین به یاری پیامبر خداجمی‌شتابد
در دوران پیامبر خدا ج مردی مسیحی بود که اسلام آورد و سوره‌ی بقره و آل عمران را خواند. او می‌توانست بخواند و بنویسد و گاه برای پیامبر ج می‌نوشت.
اما ناگهان از اسلام به نصرانیت برگشت و به گروهی از اهل کتاب ملحق شد و شروع به بدگویی از پیامبر ج و عیب جویی از قرآن کرد. او می‌گفت: محمد نمی‌دانست چه می‌نویسد جز آنچه من برایش می‌نوشتم.
پیامبر ج که چنین دید علیه او دعا کرد و فرمود: «خداوندا او را نشانه‌ای بگردان».
چند روز نگذشته بود که او مُرد... یارانش خواستند دفنش کنند. او را دفن کردند اما صبح هنگام دیدند که زمین او را بیرون انداخته!
گفتند: این حتما کار محمد و یاران اوست! چون از دست آنان گریخته او را از قبرش بیرون آورده‌اند و گوشه‌ای انداخته‌اند!
این بار تا توانستند زمین را عمیق‌تر کندند.
صبح به نزد قبر او آمدند و دیدند زمین او را بیرون انداخته است!
گفتند: این هم کار محمد و یارانش است. چون آنان را رها کرده بود، قبرش را کنده‌اند و بیرونش انداخته‌اند!
سپس زمین را عمیق‌تر کندند...
اما هنگام صبح دیدند زمین دوباره او را بیرون انداخته است...
این بار دانستند که این کار مردم نیست و او را همانطور رها کردند.
جسد او همانطور روی زمین افتاده بود... سگ‌ها بر آن ادرار می‌کردند... بازیچه‌ی گرگ‌ها شده بود و پرندگان اعضای بدنش را تکه تکه می‌کردند...
آری: ﴿إِنَّا كَفَيۡنَٰكَ ٱلۡمُسۡتَهۡزِءِينَ٩٥﴾[الحجر: ٩٥]. «ما شر مسخره‌کنندگان را از تو بر طرف ساختیم».
***