الهی گفتگوی کافران در روز قیامت چه باشد؟
﴿وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ٢٠ هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ٢١ ۞ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ٢٢ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ٢٣ وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسُۡٔولُونَ٢٤ مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ٢٥ بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ٢٦ وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ٢٧ قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ٢٨ قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ٢٩ وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ٣٠ فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ٣١ فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ٣٢ فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ٣٣﴾[الصافات: ۲۰-۳۳].
«و گویند ای وای بر ما این روز جزا است (گفته شود از جانب حق) اینست روز داوری که شما آن را تکذیب می‌کردید جمع کنید آنان را که ستم کردند و اصنافشان را و آنچه را که می‌پرستدیند از غیر خدا پس دلالت کنید ایشان را به راه دوزخ نگاهشان دارید که ایشان مسئولند (که بازخواست می‌شوند) چیست شما را که یاری همدیگر نمی‌کنید؟ بلکه ایشانند آنروز تسلیم شوندگان و روی آورند بعضیشان بر بعضی می‌پرسند از یکدیگر که شما بودید که می‌آمدید ما را از راست (و خوبی و یا از راه قسم) گویند (نه) بلکه شما نبودید مؤمنان (باختیار خودتان) و نبود ما را بر شما هیچ تسلطی بلکه بودید گروهی سرکشان پس ثابت شد بر ما سخن پروردگار ما همانا ما چشندگان عذابیم پس شما را گمراه کردیم که ما نیز بودیم گمراهان پس همانا ایشان آن روز در عذاب انبازان و شریکانند».
﴿وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن وَلِيّٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَتَرَى ٱلظَّٰلِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ يَقُولُونَ هَلۡ إِلَىٰ مَرَدّٖ مِّن سَبِيلٖ٤٤﴾[الشورى: ۴۴].
«و هر که را گمراه کند (یعنی واگذارد) خدا پس نیست او را هیچ کارسازی بعد از آن و می‌بینی ستمکاران (کافران) را چون بینند عذاب را گویند آیا باشد بسوی بازگشتن هیچ راهی؟».