الهی در مورد صبر کردن چه میفرمایی؟
﴿فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ﴾[الروم: ۶۰].
«ای پیغمبر بر آنچه می گویند تو شکیبا باش که همانا وعده ی خداوند راست وحتمی است».
﴿وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا١٠﴾[المزمل: ۱۰].
«ای پیغمبر بر آنچه میگویند تو شکیبا باش و به طرزی نیکو از آنان دوری گزین».
﴿فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا٢٤﴾[الإنسان: ۲۴].
«ای پیغمبر بر اطاعت فرمان پروردگارت شکیبا باش و از مردم گنهکار و بدکیش اطاعت مکن».
﴿وَإِنَّ ٱللَّهَ لَعَلِيمٌ حَلِيمٞ﴾[الحج: ۵٩].
«بدرستیکه خداوند هر آینه دانا و حلیم است».
﴿إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّٰهٞ مُّنِيبٞ٧٥﴾[هود: ٧۵].
«هر آینه ابراهیم حلیم و رئوف بود و از خداوند برای خود و دیگران آمرزش میطلبید».
﴿ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ٤٢﴾[النحل: ۴۲].
«کسانی که شکیبایی میکنند و بر پروردگارشان توکل دارند».
﴿وَإِنۡ عَاقَبۡتُمۡ فَعَاقِبُواْ بِمِثۡلِ مَا عُوقِبۡتُم بِهِۦۖ وَلَئِن صَبَرۡتُمۡ لَهُوَ خَيۡرٞ لِّلصَّٰبِرِينَ١٢٦﴾[النحل: ۱۲۶].
«اگر به شما مسلمانان کسی عقوبت و ستمی رسانید شما هم به همان مقدار انتقام کنید و اگر صبر کنید هر آینه این بهتر است برای صابرین».
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱصۡبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ٢٠٠﴾[آل عمران: ۲۰۰].
«ای اهل ایمان در کار دین صبور و شکیبا باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت توصیه کنید و آمادۀ کار دشمن بوده و تقوی پیشه کنید شاید شما رستگار شوید».
﴿وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّٰبِرِينَ﴾[آل عمران: ۱۴۶].
«خدا شکیبایان را دوست دارد».
﴿فَٱصۡبِرۡ كَمَا صَبَرَ أُوْلُواْ ٱلۡعَزۡمِ مِنَ ٱلرُّسُلِ﴾[الأحقاف: ۳۵].
«(ای پیامبر ما) صبر کن همچنان که پیغمبران اولواالعزم صبر کردند».
﴿إِنَّمَا يُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾[الزمر: ۱۰].
«هر آینه پاداش شکیبایان بطور کامل و بدون حساب داده خواهد شد».
﴿سَلَٰمٌ عَلَيۡكُم بِمَا صَبَرۡتُمۡۚ فَنِعۡمَ عُقۡبَى ٱلدَّارِ٢٤﴾[الرعد: ۲۴].
«(هنگام ورود صابرین به بهشت فرشتگان گویند) سلامتی ودرود باد بر شما به سبب آن که صبر کردید و چه خوب است سرای آخرت».
﴿إِنَّا وَجَدۡنَٰهُ صَابِرٗاۚ نِّعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٞ﴾[ص: ۴۴].
«ما او را (ایوب را) بنده صابری یافتیم چه نیکو بندهای بود که دائم توجهش به درگاه ما بود».