الهی به چه کسانی نیکی کنیم؟
﴿وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ لَا تَعۡبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَانٗا وَذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسۡنٗا وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ ثُمَّ تَوَلَّيۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنكُمۡ وَأَنتُم مُّعۡرِضُونَ٨٣﴾[البقرة: ۸۳].
«و یاد آورید هنگامی که از بنی‌اسرائیل عهد گرفتیم که جز خدای را نپرستند و نیکی کنید در بارۀ پدر و مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان و به زبان خوش با مردم تکلم کنید و نماز به پای دارید و زکات مال خویش را بدهید سپس (شما طایفۀ یهود) روی گردانیدید جز عدۀ کمی (که در ایمان ثابت ماندند) و شمایید که از حکم حق و عهد خدا برگشتید».
﴿وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا وَبِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخۡتَالٗا فَخُورًا٣٦﴾[النساء: ۳۶].
«تنها خدای یکتا را بپرستید و هیچ چیز را شریک وی نگیرید و نسبت به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران و همسایۀ خویش و همسایۀ بیگانه و دوستان موافق و رهگذران و بندگان و کنیزانی که زیردست شما هستند در حق همه نیکی و مهربانی کنید که خداوند شخص خودپسند و متکبر را دوست ندارد».