الهی به آنان که تو را انکار می‌کنند چه می‌گویی؟
﴿كَيۡفَ تَكۡفُرُونَ بِٱللَّهِ وَكُنتُمۡ أَمۡوَٰتٗا فَأَحۡيَٰكُمۡۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يُحۡيِيكُمۡ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ٢٨﴾[البقرة: ۲۸].
«چگونه کافر می‌شوید به خدا در حالی که مرده بودید و (خدا) شما را زنده کرد و دیگر بار بمیراند و سپس زنده کند و عاقبت بسوی او باز خواهید گشت».
﴿وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ٥٨ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَىٰٓۗ ءَآللَّهُ خَيۡرٌ أَمَّا يُشۡرِكُونَ٥٩ أَمَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهۡجَةٖ مَّا كَانَ لَكُمۡ أَن تُنۢبِتُواْ شَجَرَهَآۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ يَعۡدِلُونَ٦٠ أَمَّن جَعَلَ ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا وَجَعَلَ خِلَٰلَهَآ أَنۡهَٰرٗا وَجَعَلَ لَهَا رَوَٰسِيَ وَجَعَلَ بَيۡنَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ حَاجِزًاۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ٦١ أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكۡشِفُ ٱلسُّوٓءَ وَيَجۡعَلُكُمۡ خُلَفَآءَ ٱلۡأَرۡضِۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ٦٢ أَمَّن يَهۡدِيكُمۡ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَمَن يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦٓۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ تَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ٦٣ أَمَّن يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَمَن يَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ٦٤﴾[النمل: ۵۸-۶۴].
«و بر سر آنها (که بایستی به کیفر برسند) سنگباران هلاک باراندیم که بر آن قوم بدکار بسیار بد هلاکتی بود. (ای رسول) بگو ستایش مخصوص خداست و سلام خاص بر بندگان برگزیدۀ او، آیا خدای آفرینندۀ جهان بهتر است یا آنچه شریک خدا می‌شمارید؟ آیا آن کیست (جز خدای یکتا) که آسمانها و زمین را خلق کرده و از آسمان برای شما باران می‌فرستد تا با آن درختان باغ و بستان‌های شما را در کمال سبزی و خرّمی می‌رویانیم، هرگز از پیش خود قادر بر رویانیدن آن درختان نیستید. آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست (هرگز نیست)، بلکه مشرکان (از نادانی بر بتها توجه کرده) روی از خدا می‌گردانند. آیا آن کیست (جز خدای یکتا) که زمین را آرامگاه شما قرار داد و در آن نهرهای آب (برای شرب خود و حیوانات و باغات شما) جاری کرد و کوهها را برافراشت و میان دو دریا (به قطعه‌ای از زمین) حایل قرار داد (یا دور دریای شور و شیرین را بی‌فاصله منع از اختلاط آب آنها کرد) آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (هرگز نیست) بلکه بیشتر مشرکان نمی‌دانند کیست که دعای بیچارگان مضطر را به اجابت می‌رساند و رنج و غم آنان را برطرف می‌سازد، و شما مسلمین را جانشینان اهل زمین قرار می‌دهد، آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست (هرگز نیست) اندکی از مردم متذکر این حقیقتند. آیا آن کیست که در تاریکی‌های صحرایی و دریایی عالم (به نور خورشید و ماه و ستارگان) شما را هدایت می‌کند و کیست با فرستادن بادها مژدۀ باران رحمت بر شما می‌فرستد، آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (البته که نیست) او بسی برتر و بالاتر است از آنچه (مشرکان جاهل) شریک وی می‌شمرند. آیا کیست آن که نخست آفرینش را آغاز می‌کند و سپس همه را (بسوی خود) بازمی‌گرداند، و آن کیست که (از قوای) آسمان و زمین به شما روزی می‌دهد. آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (هرگز نیست) مشرکان را بگو اگر راست می‌گویید و بر دعوی خود برهانی دارید بیاورید»
﴿۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡأَحۡبَارِ وَٱلرُّهۡبَانِ لَيَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡبَٰطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۗ وَٱلَّذِينَ يَكۡنِزُونَ ٱلذَّهَبَ وَٱلۡفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٖ٣٤ يَوۡمَ يُحۡمَىٰ عَلَيۡهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكۡوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمۡ وَجُنُوبُهُمۡ وَظُهُورُهُمۡۖ هَٰذَا مَا كَنَزۡتُمۡ لِأَنفُسِكُمۡ فَذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَكۡنِزُونَ٣٥﴾[التوبة: ۳۴-۳۵].
«ای اهل ایمان (بدانیند که) بسیاری از علماء و راهبان (یهود و نصاری) اموال مردم را به باطل طعمۀ (هوی و هوس) خود می کنند و خلق را از راه خدا (اطاعت از امر خدا) منع می‌نمایند و کسانی که طلا و نقره را گنجینه و ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند آنها را (ای رسول بر این کار) به عذاب دردناک بشارت ده. روزی که (آن طلا و نقره و ذخائرشان) در آتش دوزخ گداخته شود و پیشانی و پشت و پهلوی آنها را با آنها داغ کنند و (فرشتگان عذاب به آنها گویند) این است نتیجۀ آنچه از زر و سیم (در دنیا بر خود) ذخیره کردید بچشید عذاب سیم‌وزری که اندوخته می کردید».
﴿وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ٢٢﴾[النور: ۲۲].
«و نباید صاحبان ثروت و نعمت در بارۀ خویشاوندان خود (از آنچه خداوند با سعه به آنها عطا کرده) و هم‌چنین به درماندگان مستمند و مهاجران در راه خدا از بخشش خودداری کنند، باید مؤمنان همیشه بلندهمت بوده و با خلق عفو و صفح پیشه کنند و از بدیها درگذرند آیا دوست نمی‌دارید که خدا هم در حق شما معرفت و احسان فرماید و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است».
﴿ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ٢ يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ٣ كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ٦ ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ٧ إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ٨ فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ٩﴾[الهمزة: ۲-٩].
«همان کسی که مال جمع کرد و به حساب شماره‌اش سرگرم است. پندارد که مال و دارایی دنیا عمر ابدش خواهد بخشید. چنین نیست بلکه محققاً به آتش دوزخ درافتد. آتشی که چگونه تصور سختی آن توانی کرد. آن آتش را (خشم) خدا برافروخته شرارۀ آن بر دلهای کافران شعله‌ور است. از هر سو به آنها احاطه دارد و مانند ستون‌های بلند زبانه کشیده است».