الهی در بارة شکر کردن چه می‌فرمایی؟
﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٢﴾[الفاتحة: ۲].
«ستایش و حمد مخصوص پروردگار جهانیان است».
﴿فَلِلَّهِ ٱلۡحَمۡدُ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَرَبِّ ٱلۡأَرۡضِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٣٦﴾[الجاثية: ۳۶].
«پس برای خداست تمام ستایش‌ها خداوندی که پروردگار آسمانها و زمین و تمام جهانیان است».
﴿وَٱشۡكُرُواْ لِي وَلَا تَكۡفُرُونِ﴾[البقرة: ۱۵۲].
«مرا (نسبت به نعمت‌های بیشماری که به شما داده‌ام) شکر کنید و ناسپاسی و عصیان مکنید».
﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ﴾[البقرة: ۲۴۳].
«هر آینه خداوند برای مردم صاحب فضل است ولی بیشتر مردم شکر این نعمت را بجا نمی‌آورند».
﴿ٱعۡمَلُوٓاْ ءَالَ دَاوُۥدَ شُكۡرٗاۚ وَقَلِيلٞ مِّنۡ عِبَادِيَ ٱلشَّكُورُ﴾[سبأ: ۱۳].
«ای آل داود شما مرا شکر کنید که بندگان شکرگزار من کمند».
﴿وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكُمۡ لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡۖ وَلَئِن كَفَرۡتُمۡ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٞ٧﴾[إبراهيم: ٧].
«و به یاد آرید که پروردگارتان به شما اعلام کرد که اگر بر نعمت‌های من شکر کنید من آنها را به شما افزون می کنم و اگر ناسپاسی کنید در این صورت عذاب من بسیار سخت و شدید است».
﴿وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ١٢﴾[لقمان: ۱۲].
«ما لقمان را حکمت دادیم و او را گفتیم (بر نعمتی که به تو کرامت کرده‌ایم) خدای را شکر گوی و هر که خدای را شکر می‌کند جز این نیست که برای خود شکر می‌کند و هر که ناسپاسی (بر نعمت‌های خدا) کند پس خداوند بی‌نیاز و ستوده است».
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِلَّهِ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ١٧٢﴾[البقرة: ۱٧۲].
«ای اهل ایمان از آن روزیهای پاکیزه که به شما داده‌ایم بخورید و خدا را هم شکر کنید اگر به حقیقت او را می‌پرستید».
﴿وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِيٓ أَذۡهَبَ عَنَّا ٱلۡحَزَنَۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٞ شَكُورٌ٣٤﴾[فاطر: ۳۴].
«و گویند حمد خدای را که حزن و اندوه را از ما برد همانا خدای ما بسیار بخشنده و پاداش دهندۀ سپاس (شکرگزاران) است».