الهی در کارهای آینده انشاءالله بگوییم؟
﴿وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْيۡءٍ إِنِّي فَاعِلٞ ذَٰلِكَ غَدًا٢٣ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَهۡدِيَنِ رَبِّي لِأَقۡرَبَ مِنۡ هَٰذَا رَشَدٗا٢٤﴾[الكهف: ۲۳-۲۴].
«و هرگز در مورد کارى نگو: «من فردا آن را انجام مىدهم مگر اینکه خدا بخواهد! و هرگاه فراموش کردى، (جبران کن) و پروردگارت را به خاطر بیاور؛ و بگو: امیدوارم که پروردگارم مرا به راهى روشنتر از این هدایت کند!».
﴿إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ١٧ وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ١٨ فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ١٩ فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ٢٠ فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ٢١ أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ٢٢ فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ٢٣ أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ٢٤ وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ٢٥ فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ٢٦ بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ٢٧﴾[القلم: ۱٧-۲٧].
«و کافران را نیز به قحط و سختی مبتلا کنیم چنان که اهل آن بستان را که شبی قسم خوردند که صبحگاه میوه‌اش را بچینند و هیچ استثنا نکردند بدین سبب هنوز در خواب بودند که از طرف خدا عذابی نازل شد و بامدادان نخل‌های آن بستان چون خاکستر سیاه گردید. صبحگاه یکدیگر را صدا زدند که برخیزید اگر میوۀ نخلستان را خواهید چید به بستان برویم. آنها سوی بستان روان شدند و آهسته سخن می گفتند که امروز مواظب باشید تا فقیری وارد نشود. و صبحدم با شوق و خرّم و توانایی به باغ رفتند. چون باغ را با حال تباهی دیدند با خود گفتند ما یقیناً راه را گم کرده‌ایم. بلکه باغ همان است و ما از میوه‌اش محروم شده‌ایم».